شايد رازي در آن پنهان باشد. اين‌روزها در موزه‌‌ي هنرهاي فلسطين نمايشگاه مجسمه‌هاي چوبي «محمود رفعتي» برپا بود؛ نمايشگاهي پر از آثاري كه با چوب‌هاي خشك ساخته شده‌‌بودند.
در اين نمايشگاه بهتر متوجه مي‌شديم كه چوب‌ها چه تصويرهايي انتزاعي در درون خود دارند. از اين چوب‌ها شكل‌هاي گوناگوني متولد مي‌شود، شكل‌هايي كه گاهي شبيه‌آدم‌ها هستند و گاهي شبيه موجودات افسانه‌اي.
رفعتي، هنرمندي سيرجاني است كه از سال 1360 عكاسي مي‌كرده و حالا چند سالي است كه به خلق كارهاي حجمي مشغول است.
محمود رفعتي شهريور 1335 در شهرستان سيرجان متولد شده و نخستين نمايشگاه عكسش را با عنوان «يادگارهاي سنگ و خاك» در سال 1371 برگزار كرده‌است.
خودش دراين‌باره مي‌گويد: «من عاشق هنر و طبيعت هستم، آثارم را با عشق خلق مي‌كنم و بيش‌تر به دنبال بروز احساسات خودم هستم. كارم را با عكاسي شروع كردم. اما در هنگام عكاسي از طبيعت به درختان خشك‌شده و شاخه‌هايي برخورد كردم كه هر كدام برايم پيام و روايتي خاص داشت. آن‌ها را از دل طبيعت جمع‌آوري كردم و بعد به كار با چوب مشغول شدم.»
او به خبرنگار هفته‌نامه‌ي دوچرخه مي‌گويد: «من براي اين حجم‌ها هيچ درختي را قطع نكرده‌ام. هيچ درخت سبزي قطع نشده است. من درختاني را كه از آفت خراب شده‌اند يا ريشه‌ها و چوب‌هاي آماده‌ي سوختن را پيدا مي‌كنم و بر روي آن‌ها كار مي‌كنم.
المان‌هايي به آن‌ها اضافه مي‌كنم تا آن‌چه را كه در ذهنم دارم به بيننده‌ي اثر منتقل كنم، هرچند برداشت از اين آثار آزاد است و هربيننده‌اي مي‌تواند برداشت خودش را داشته باشد.
هرقسمتي از چوب‌ها مخصوصاً ريشه‌ها مفاهيمي را در ذهن من ايجاد مي‌كنند. فرق ندارد چه گياهي باشند. گل‌هاي باغچه، ريشه‌هاي درخت گردو و... من هركجا كه مي‌روم دنبال اين چوب‌ها هستم.
دوستانم كه مرا مي‌شناسند اگر چيزي پيدا كنند به كارگاه من مي‌آورند. چيزهاي ديگري مثل پارچه و سكه و... را به اين حجم‌ها اضافه مي‌كنم.»
اين نمايشگاه كه از دوم آبان 95 كار خود را آغاز كرد تا 16 آبان داير بود.
عكاسي از نمايشگاه: محمود اعتمادي