به گزارش آسوشیتدپرس داده‌های دولتی نشان می‌دهند که مه‌دودی که دهلی‌نو، یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان، را در برگرفته است، و در ۱۷ سال گذشته بی‌سابقه بوده است، غلظت ذرات معلق خطرناک با قطر ۲.۵ میکرومتر و کمتر یا P2.5 به‌طور متوسط به حدود ۷۰۰ میکروگرم در مترمکعب هوا، یعنی ۱۲ برابر میزان مجاز تعیین‌شده به‌وسیله دولت و ۷۰ برابر استانداردهای سازمان جهانی بهداشت رسانده است.
میلیون‌ها نفر دچار سرفه‌های خشن و سوزش چشم‌ها هستند، بسیاری از مدارس در شهر یا تعطیل‌شده یا فعالیت‌های جسمی در فضای آزاد را معلق کرده‌اند. پزشکان از مردم می‌خواهند در طول این بدترین روزها ازلحاظ آلودگی هوا از خانه بیرون نیایند.
از طرف دیگر بسیاری از منابع آلودگی در این شهر همچنان آلاینده‌ها را به درون هوا می‌فرستند؛ آتش‌بازی در جشنواره‌ها هنوز انجام می‌شود، توده‌های زباله در طول شب آتش زده می‌شوند و کسی با گردوغبار ناشی از پروژه‌های ساختمانی در سراسر شهر مقابله نمی‌کند.
و در شروع هر زمستان یک منبع آلاینده دیگر هم به سایر منابع افزوده می‌شود؛ کشاورزان در ایالت‌های مجاور پس از برداشت برنج شروع به سوزاندن کاه و بازمانده‌های دیگر می‌کنند تا زمین‌هایشان برای کشت گندم آماده شوند.
کارشناسان می‌گویند که منابع آلاینده هوا در دهلی و اطراف آن در طول چند سال گذشته به‌طور تصاعدی در حال افزایش بوده‌اند. آتش زدن زمین‌های وسیع کشاورزی وسیع در پنجاب و حیدرآباد که جهت وزش باد از آن‌ها به سوی دهلی است، هم وضعیت آلودگی را تشدید می‌کند.
دولت هند در دو سال گذشته رشته‌ای از اقدامات را برای کنترل آلودگی هوا انجام داده است، ازجمله مقررات شدیدتر درباره گازهای آلاینده خودروها و وضع مالیات بر کامیون‌های دیزلی که به دهلی وارد می‌شوند.
همچنین سعی شده است که شمار ماشین‌ها را در طول ماه‌های زمستانی که آلودگی هوا تشدید می‌شود، کاهش یابند، ازجمله تابه‌حال دو بار در طول یک دوره دوهفته‌ای ممنوعیت رفت‌وآمد ماشین‌ها بر اساس زوج و فرد بودن شماره پلاکشان به اجرا درآمده است.
همچنین در ماه قبل یک اپلیکیشن تلفن هوشمند به نام Change the Air فعالیتش را شروع کرد تا ساکنان دهلی عکس‌ها و شکایت‌هایشان درباره منابع آلودگی را از طریق آن بفرستند.
اما باوجود همه این اقدامات، مقررات وضع‌شده به‌طور کامل در شهر رعایت نمی‌شوند.
یک مشکل بزرگ دیگر یعنی آتش زدن باقیمانده‌های محصولات کشاورزی در ایالت‌های مجاور شهر علیرغم اعلام جریمه نقدی برای کشاورزان متخلف، هنوز ادامه دارد. کاه و ساقه‌های باقیمانده پس از برداشت برنج برای کشاورزان ارزشی ندارد و بنابراین به‌جای گرفتن کارگر برای جمع‌آوریشان آن‌ها را آتش می‌زنند.