به گزارش مهر علی رهبری با اشاره به جزییات این فعالیت مشترک توضیح داد: سال گذشته وقتی که بنده به یکی از کنسرتهای دوست قدیمی و عزیزم آقای حسین علیزاده رفته بودم با صدای تمیز، زیبا و با فرهنگ محمد معتمدی آشنا شدم و در همان لحظه تصمیم گرفتم روزی با این خواننده همکاریهایی داشته باشیم و از آن روز دنبال موقعیتی بودم که برای اولین بار با این خواننده همراه با ارکستر سمفونیک کاری را انجام دهیم که بعد از ترک ایران شرایط به گونهای پیش رفت که دوباره روی غلطک فعالیتهای بینالمللی افتادم و مسئولیت پروژه های مختلفی به من واگذار شد و توانستم با محمد معتمدی هم همکاری کنم.
وی ادامه داد: طی مدت حضورم در خارج از ایران ضمن رهبری ارکسترهای موسیقی کلاسیک غربی تصمیم گرفتم بیشتر از سوژهها و استعدادهای جوان ایرانی که طی مدت حضور در ایران با آنها آشنا شدم، استفاده کنم. من بر این باورم پس از پیروزی انقلاب اسلامی استعدادهای فوق العاده ای ظهور و بروز پیدا کردند که متاسفانه به دلیل شرایط مجموعههایی چون خانه موسیقی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما از حمایت چندانی برخوردار نمیشوند.
مدیر هنری و رهبر سابق ارکستر سمفونیک تهران تاکید کرد: البته ایده حمایت از موسیقیدانهای ایرانی در زندگی هنری من کار تازهای نیست. وقتی بنده در سال ۱۹۸۷ یعنی چیزی حدود ۳۸ سال پیش برنده جایزه مسابقات جهانی فرانسه و سوییس شدم مسئولیت ارکستر سمفونیک نورنبرگ را به من واگذار کردند که بنده در همان زمان پیشنهاد دادم پنج هنرمند برجسته ایرانی آن دوران از جمله احمد پژمان، حسین دهلوی، امین الله حسین، محمد تقی مسعودیه و هوشنگ استوار در شهر نورنبرگ حضور داشته باشند. بر همین اساس آثار این آهنگسازان برای عرضه در بازارهای جهانی ضبط و همچنان تا به امروز در اختیار مخاطبان موسیقی است. البته چندماه پیش هم اثری برای هارپ و ارکستر از آهنگساز برجسته ایرانی آقای امیر مهیار تفرشی پور را با ارکستر مشهور مجلسی انگلیس در لندن برای عرضه به بازار بین المللی ضبط کردم و قبل از آن هم قطعه «ایرانه خانم» اثر پیمان سلطانی را با ارکستر فیلهارمونیک رادیو تلویزیون اسلواکی ضبط کردیم.
برای تولید قطعه «تختی» محمد معتمدی بهترین انتخاب بود
رهبری درباره پروژه مشترک خود با محمد معتمدی و تعدادی از نوازندگان ایرانی گفت: پروژه ای که طی هفتههای گذشته انجام دادیم و چند روز پیش با موفقیت فوق العاده ای به اتمام رسید همکاری با ارکستر مشهور فیلهارمونیک چک در پراگ بود. این ارکستر حدود ۳۰ سال پیش من را به عنوان رهبر مهمان دایم انتخاب و حتی مدال طلای «دوژاک راکه» بالاترین نشان هنری کشورشان را نیز از دولت برایم تقاضا کرده بودند.
وی تصریح کرد: ویژگی این پروژه در آن است که من برای اولین بار از صدای مرد ایرانی استفاده کرده ام و خدا را شکر در مورد انتخاب آقای معتمدی هم اشتباهی نکرده ام چرا که همکاری با ایشان و ارکستر مشهوری مثل فیلهارمونیک چک بسیار موفقیت آمیز بود و تردید ندارم این پروژه موفقیت هایی برای کشورمان ایران به همراه خواهد آورد. ما در این پروژه دنبال قطعهای بودیم که سوژه اش خیلی ایرانی و وطنی باشد و در آن از خواننده نیز استفاده شده باشد. من وقتی در تهران بودم با قطعه «تختی» اثر پوریا خادم آشنا شدم و این تنها قطعه ای بود که برای آواز ایرانی، تنبک و ارکستر سمفونیک در سطح خوبی نوشته شده بود و سوژهای بسیار ملی و مردمی داشت.
از نوازنده های ایرانی به دور از مافیابازی حمایت میکنم
این رهبر ارکستر بینالمللی با اشاره به ویژگیهای دیگر قطعه «تختی» توضیح داد: یکی از ویژگی های دیگر این پروژه استفاده کردن از چند نوازنده چیره دست جوان ایرانی در کنار یکی از مشهورترین ارکسترهای دنیا است. این ایده تازه من برای جوانان مملکتم است که در شرایطی که قدر هنرمندان جوان ایرانی به درستی دانسته نمیشود بنده به سهم خودم سعی کنم به دور از مافیابازی های ابتدایی اطراف وزارت ارشاد، خانه موسیقی و صدا و سیما برای این جوانان امکاناتی به وجود بیاورم. البته اجرای چنین دیدگاهی آسان نیست ولی غیرممکن هم نیست.
وی در پایان عنوان کرد: به لطف و همکاری بسیار حرفهای آقای باربد بیات موسیقیدان برجسته ایرانی موفق شدیم از چند تن از نوازندگان جوان با استعداد ایرانی دیگر هم در این پروژه دعوت بکنیم تا در کنار نوازندگان جهانی تجربههایی به دست بیاورند که این جوانان با استعداد و عزیز مملکتمان این هفته در حضور نوازندگان ارکستر فیلهارمونیک چک واقعا باعث افتخار من شدند و معتقدم هر ایرانی اینجا بود اشک در چشمانش جمع می شد. در این پروژه کاملا ایرانی از همکاری نوازندگان با استعدادی چون امیر باورچی به عنوان دستیار کنسرت مایستر، پریسا پیرزاده دستیار ویولا، آرین قیطاسی نوازنده ابوا اول، باربد بیات نوازنده هورن اول، رضا آذر نجات ترومپت و حمید آداب به عنوان صدابردار استفاده شده که امیدوارم این فضای ایجاد شده بتواند در آینده به طور مستمر ادامه داشته باشد.