به‌احتمال زياد شما هم چند روزي است كه كم و بيش چنين علائمي را در وضعيت جسماني خود تحمل مي‌كنيد.
آلودگي هواي تهران در يك هفته گذشته و برخي كلانشهرها كه تعدادشان ديروز به 10شهر رسيد، ماجراي تكراري هر سال شهرهاي كشور در روزهاي سرد سال است. اين در حالي است كه در روزهاي آلودگي هوا كميته اضطرار در تهران دست به‌كار شده و تصميمات تكراري سال‌هاي قبل چون ممنوعيت فروش آرم روزانه، تعطيلي مهدهاي كودك و مدارس، استقرار خودروهاي اورژانس در ميادين اصلي شهر و ممنوعيت تردد در محدوده زوج و فرد را اتخاذ مي‌كند.
اما نهايت تمام اين اقدامات و كارها اين است كه چشم به آسمان داشته باشيم و دست‌ها را بالا ببريم بلكه باد و باراني بيايد و سايه سنگين اين حجم عظيم آلودگي را از سرمان كم كند. طبق نتايج مطالعات صورت‌گرفته 80درصد علت آلودگي هواي تهران مربوط به وسايل نقليه است.
اين در حالي است كه هنوز حدود 400هزار خودروي كاربراتوري و فرسوده كه آلايندگي بسيار بالايي دارند، در خيابان‌هاي پايتخت تردد مي‌كنند. از 3ميليون موتورسيكلت پلاك تهران نيز به‌طور ميانگين 780هزار دستگاه به‌صورت دائم معابر را در اشغال خود دارند. اما سؤال اينجاست كه تا چه زماني بايد به تصميمات خلق‌الساعه متوسل شد و اينكه چرا راه‌حل دائمي كاهش آلودگي هوا تهيه و تدوين نمي‌شود؟ در اين ارتباط دولت يازدهم لايحه هواي پاك را آماده و به مجلس شوراي اسلامي ارسال كرد.
نمايندگان مجلس نيز پس از تصويب كليات اين لايحه در كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي بررسي آن در صحن علني را آغاز كردند اما اين بررسي بيشتر از يك جلسه دوام نياورد و به‌دليل برخي نكات نامفهوم كه شايد مي‌شد در روند بررسي لايحه در جلسه علني آنها را برطرف كرد، دوباره لايحه به كميسيون‌هاي مجلس عودت داده شد.
از آن زمان حدود 3هفته مي‌گذرد و 7روز اين مدت را زير لايه عظيم آلودگي به سر برده‌ايم. اگرچه رئيس مجلس شوراي اسلامي نيز ديروز تأكيد كرد كه لايحه هواي پاك بايد هرچه سريع‌تر در كميسيون‌هاي مجلس تعيين تكليف شود. سخن آخر اينكه تا كي بايد در فصول سرد سال مدام هشدار داد كه هوا آلوده است؟
آلودگي هوا نه فقط معضل تهران كه معضل كلانشهرهاي كشور است و هيچ بعيد نيست با توليد خودروهاي ملي با استاندارد پايين، كيفيت نامناسب سوخت مصرفي، عدم‌خروج خودروها و موتورسيكلت‌هاي فرسوده از چرخه حمل‌ونقل، بي‌توجهي به توسعه حمل‌ونقل عمومي چون مترو و اتوبوسراني در شهرها و از همه مهم‌تر نبود متولي واحد براي مديريت اين معضل عظيم، همچنان بايد به تصميمات كميته اضطرار در شهرها دل خوش كنيم و چشم انتظار باد و باران باشيم.