اين دريا جایی عجیب و اسرارآمیز است که به آزمایشگاه طبیعی شهرت پیدا کرده. اما چرا باید جایی در دل سرما و یخبندان به‌عنوان منطقه‌ی حفاظت شده شناخته شود؟
اين دریا نامش را از «جیمز راس» کاشف بریتانیایی‌اش گرفته است. کسی که در سال ۱۹۸۱ میلادی، برای اولین‌بار به این منطقه سفر کرد. گفته می‌شود در این سرزمین دست‌کم ۱۰ گونه پستاندار، شش گونه پرنده، 95 گونه ماهی و بیش از هزار گونه از بی‌مهرگان زندگی می‌کنند و آب نیز از مواد مغذی و آبزیان متعددی پوشیده شده که خوراک ماهی‌ها را تشکیل می‌دهند.
به‌همین دلیل دریای راس یک ذخیره‌‌گاه مهم طبیعی به‌شمار مي‌آيد که در سال‌های گذشته بر سر مالكيت آن اختلاف درگرفت و در نهایت به‌عنوان بزرگ‌ترین منطقه‌ی حفاظت شده‌ي روی کره‌ی زمین معرفي شد.
دریای راس حدود دو‌درصد از مساحت اقیانوس منجمد‌جنوبی را تشکیل می‌دهد، اما زیستگاه درصد بالایی از پنگوئن‌ها و نهنگ‌هاست؛ در واقع این تصمیم برای محافظت از دریای راس صورت گرفته و با جلوگیری از صید و ماهیگیری در این منطقه، می‌توان امیدوار بود كه اين دريا از بسیاری از آلودگی‌ها و خطرات در امان باشد.
پنگوئن آدلی گونه‌ی معروفی از پنگوئن‌ها و از ساکنان قدیمی قطب‌جنوب که اولین‌بار در سال 1840 میلادی کشف شد، در اين منطقه زندگي مي‌كند.
جالب این که این منطقه نه تنها به‌خاطر موجوداتی که در آن زندگی می‌کنند، اهمیت زیادی دارد، بلکه در تأمین مواد مغذی آب نیز که از این ناحیه به آب‌های دیگر می‌رود نقش مهمی ایفا می‌کند.
پلانکتون‌ها و کریل‌ها غذای بسیاری از فک‌ها، نهنگ‌ها و دیگر آبزیان را تشکیل می‌دهند و در چرخه‌ی زندگی اقیانوس‌ها اهمیت زیادی دارند. بد نیست بدانید که کریل نوعی سخت‌پوست است که ظاهری شبیه میگو دارد.
طبق توافق صورت گرفته تا 35 سال آینده منابع جانوری، گیاهی و حتی ذخیره‌های معدنی دریای راس نباید مورد استفاده‌ی تجاری و صنعتی قرار بگیرد.
جالب این‌جاست که بر سر سال‌های ممنوعيت بهره‌برداری از اين منطقه، مدت‌ها میان مذاکره‌کنندگان اختلاف نظر بود؛ تا این‌که با در نظر گرفتن عمر جانداران منطقه، بالأخره 35 سال مورد توافق قرار گرفت و به تصويب رسيد.