براساس گزارش ساينس الرت، اين الماس‌ها كه از توانايي توليد جريان الكتريكي برخوردارند، مي‌توانند به لطف مواد راديو‌اكتيوي كه درون خود دارند، به منبع انرژي پايداري تبديل شوند و هزاران سال مورد استفاده قرار گيرند.
به گفته محققان دانشگاه بريستول، اين باتري‌ها از هيچ قطعه متحركي برخوردار نيستند، هيچ آلودگي ايجاد نمي‌كنند، و به تعمير و نگهداري نيازي ندارند و مستقيما براي توليد برق استفاده مي‌شوند. با گنجاندن مواد راديواكتيو درون الماس‌ها، مشكل قديمي و كهنه زباله‌هاي راديواكتيو اكنون به باتري‌هاي هسته‌اي براي توليد انرژي پاك تبديل شده‌است.
محققان نمونه‌اي از اين باتري راديواكتيو را مورد آزمايش قرار داده‌اند كه در آن از ايزوتوپ ناپايدار نيكل (nickel-63) به عنوان منبع پرتوزايي استفاده شده‌است.
اين ايزوتوپ نيمه‌عمري برابر 100 سال دارد و اين به آن معني است كه باتري نمونه ساخته شده مي‌تواند 50 درصد از شارژ خود را براي 100 سال حفظ كند. با اين همه محققان مي‌گويند منبع بهتري از انرژي وجود دارد كه مي‌توان آن را به كار گرفت، و به اين واسطه مي‌توان راه‌حلي براي حجم عظيم زباله‌هاي هسته‌اي ارائه كرد.
نسل اول رآكتورهاي هسته‌اي مگ‌ناكس كه از دهه 1950 تا 1970 براي ايجاد واكنش‌هاي اتمي از بلوك‌هاي گرافيتي استفاده كرده‌است، اما اين تكنيك بسيار پرهزينه بود. طي اين فرايند بلوك‌هاي گرافيت راديواكتيو شده و ايزوتوپي ناپايدار به نام كربن 14 ايجاد مي‌كردند. آخرين اين رآكتورها در سال 2015 بازنشسته شدند، اما پس از چندين‌دهه توليد انرژي، حجم زيادي از زائدات و زباله‌هاي ناخوشايند از خود به جا گذاشتند، تقريبا 95 هزار تن از اين بلوك‌هاي گرافيتي بايد در جايي امن مدفون شوند و به صورت دائم تحت نظر باشند تا مواد راديواكتيو از آنها نشت نكند. اين درحالي است كه نيمه عمر ايزوتوپ كربن 14 درحدود 5730 سال است.
اگرچه اين به آن معني است كه كربن 14 بايد براي مدتي بسيار طولاني ذخيره شود، اما در عين حال به اين معني است كه مي‌توان از اين ماده براي ساخت باتري‌هاي بادوام استفاده كرد، البته درصورتي كه بتوان آنها را به شيوه جديد به الماس تبديل كرد.
به گفته دانشمندان درصورتي كه اين كربن‌ها به الماس تبديل شوند، تماس آنها با بدن هيچ خطري در پي نخواهد داشت زيرا الماس سخت‌ترين ماده موجود در طبيعت است و مي‌تواند به خوبي از اين مواد در برابر نشت و آلودن محيط زيست محافظت كند.
به گفته محققان باتري‌هاي كربني تنها براي كاربري‌هاي كم‌مصرف مناسب‌خواهند بود، اما پايداري آنها متفاوت از هر باتري ديگري است. باتري‌هاي آلكاليني وزني برابر 20 گرم دارند، و گنجايش ذخيره انرژي آن 700 ژول بر گرم است مي‌توان از اين انرژي براي 24 ساعت مداوم استفاده كرد.
اين درحالي است باتري‌هاي الماسي حاوي يك گرم از كربن 14 مي‌تواند روزانه 15 ژول انرژي توليد كند و براي 5730 سال اين توليد روزانه انرژي تداوم خواهد داشت. ميزان خروجي انرژي اين باتري‌ها مي‌تواند آنها را به جايگزين‌هايي مناسب براي باتري‌هاي رايج تبديل كند.