به گزارش همشهري، درحالي‌كه بسياري از پروژه‌هاي سينمايي تاريخي مدعي روايت بيطرفانه تاريخ هستند اما آنچه در نهايت بر پرده نقره‌اي نقش مي‌بندد، چيزي خلاف اين را نشان مي‌دهد. سايت «اطلاعات زيباست» در پژوهشي كه اخيرا روي فيلم‌هاي حاضر در رقابت اسكار در دهه دوم هزاره سوم ميلادي انجام داده، به اين نتيجه رسيده است كه نوشتن عبارت «براساس يك داستان واقعي» در ابتداي فيلم‌ها نمي‌تواند بازتاب‌دهنده تمام واقعيت باشد.
آوا دوورني از معدود سينماگراني است كه در روايت تاريخي خود از زندگي مارتين لوتر كينگ، رهبر جنبش رنگين‌پوستان آمريكا به اصل واقعيت و تاريخ وفادار بوده و تقريبا تمام صحنه‌هايي كه در سلما به تصوير كشيده شده، منطبق بر تاريخ است. «كمبود بزرگ» با 91درصد، «اسپاتلايت» با 82درصد و «پل جاسوس‌ها» به كارگرداني استيون اسپيلبرگ با 90درصد فيلم‌هاي مهم سال گذشته بودند كه وفاداري خود را تا حد زيادي به تاريخ نشان دادند.
«تك‌تيرانداز آمريكايي» كلينت ايستوود با داستاني درباره جنگ عراق حدود 57درصد واقعيت را به تصوير كشيده و بازي تقليد با موضوعي درباره جنگ جهاني دوم با 41درصد وفاداري به واقعيت‌هاي تاريخي، تصويري دلخواه از يك ماجراي واقعي را به مردم نشان داده و جالب اينكه اسكار بهترين فيلمنامه را هم برده است! «گرگ وال استريت» هم كه از فيلم‌هاي جنجالي چند سال اخير است، با 75درصد تصاوير واقعي، ازجمله آثار موفق در اين عرصه به شمار مي‌رود.
ميزان وفاداري ديگر فيلم‌هايي كه از سال 2010 به اين سو براساس داستان‌هاي واقعي ساخته شده‌اند، به اين ترتيب است: «باشگاه خريداران دالاس» 61درصد، «12سال بردگي» 88درصد، «فيلومنا»70درصد، «كاپيتان فيليپس» 81درصد، «شتاب» ران هوارد 82درصد، «شبكه اجتماعي» ديويد فينچر درباره زندگي مارك زوكربرگ 76درصد و «سخنراني پادشاه» تام هوپر درباره خاندان سلطنتي بريتانيا 73درصد.