عليرضا افشاري، دبير ديده‌بان يادگارهاي فرهنگي و طبيعي ايران با اعلام اين خبر به روزنامه همشهري، گزارش داد كه برخي تالارهاي اين بنا سيمانكاري شده تا به‌عنوان انبار اجاره داده شود.
براساس اين گزارش، مالكان بنا همچنين در حال ايجاد سقف‌هاي فلزي هستند و راه آب‌هاي بخش‌هاي قديمي نيز با ماسه پر شده كه موجب نفوذ آب و تخريب ساختمان تاريخي مي‌شود.
كارخانه قند ايران نخستين كارخانه قند در منطقه بود كه با مديريت كارشناسان بلژيكي در زمان ناصرالدين‌شاه راه‌اندازي شد. ورود نخستين محصولات اين كارخانه به بازار نيز فروش قند روسيه در ايران را كه آن زمان تنها قند موجود در بازار بود به خطر انداخت و با كينه دولت و بازرگانان روس مواجه شد. روس‌ها براي مقابله با كارخانه قند ايران با سرازيركردن قند ارزان به كشور موجب شدند محصولات كارخانه قند كهريزك بي‌مشتري بماند و صنعت قند ايران در دوره قاجار ورشكست شود. روس‌ها آن دوره همين رفتار را نيز با كارخانه‌هاي كبريت‌سازي تهران و تبريز انجام دادند.
در سال 1891ميلادي كميته‌اي با عنوان «كميته مطالعات صنعتي پاريس» موفق به كسب امتياز قند ايران شد و 3 كارشناس فرانسوي ( پلت، كرچل و ريكما گرس) براي مطالعات محلي درباره وضعيت و شرايط احداث كارخانه قند به ايران اعزام شدند.
ساخت و راه‌اندازي كارخانه قند ايران در همين محل كنوني در كهريزك تهران البته درگيري‌هايي را ميان اهالي و كشاورزان منطقه با كارشناسان بلژيكي و خارجي صنعت قند ايجاد كرد و ميرزا علي‌‌خان امين‌الدوله، وزير اوقاف و رئيس اداره پست و مدير دارالشوراي عصر ناصري را به مرتفع كردن مشكلات كشاند. پس از آن بود كه محصول كارخانه قند ايران قابل رقابت با قند روسي شد و سيدمحمدعلي جمالزاده در وصف آن نوشت: قند كهريزك بسيار ممتاز بود و به قند روسي شكست وارد آمد.
سيدمحمدعلي جمالزاده درباره مناقشه قند بين ايران و روسيه نوشته است: روس‌ها هر روز قيمت قند خود را تنزل دادند تا آنكه قيمت هر من تبريز آن به 45شاهي رسيد و اين مبلغ از قيمت عمل‌آوري قند هم ارزان‌تر بود. آنها در اين سياست چنان پستي به خرج دادند كه قند ايران با وجود مساعي و كوشش مرحوم امين‌الدوله نتوانست دوام پيدا كند و دولت مستعجل شد.