براساس گزارش لايو ساينس، اكنون بررسي‌هاي ناخالصي‌هاي به دام افتاده درون اين سنگ‌ها پاسخي جديد به اين معما داده‌است. بزرگترين و ارزشمند‌ترين الماس‌هاي جهان درون استخرهايي از مايعات در عمق چند صد كيلومتري از سطح زمين تشكيل مي‌شوند.
به گفته محققان موسسه گوهرشناسي آمريكا، ارزشمند‌ترين سنگ‌هايي قيمتي در اعماق زمين و درون سنگ‌هاي داغ و متراكم گوشته زمين ميان هسته و پوسته ايجاد مي‌شوند و به تدريج و با بالا آمدن اين لايه‌ها به سطح زمين از طريق فعاليت‌هاي آتشفشاني، انسان به اين گوهرهاي ارزشمند دسترسي پيدا مي‌كند.
با اين همه الماس‌هاي بزرگ و شفاف با ديگر الماس‌ها تفاوت‌هايي بنيادين ساختاري و شيميايي دارند. مشهورترين نمونه الماس كولينان است، بزرگترين الماسي كه تاكنون در جهان كشف شده‌است. سنگي بسيار شفاف كه پيش از برش وزني برابر 621.35 گرم داشت و طول آن 9.8 سانتيمتر بود.
به گفته محققان اين گونه سنگ‌ها از مجموعه ويژگي‌هاي فيزيكي منحصر‌به‌فردي برخوردارند كه آنها را از ديگر الماس‌ها جدا مي‌كند. محققان براي كشف چگونگي تشكيل اين سنگ‌ها، بايد به الماس‌هاي نوع دوم،از جمله كمياب‌ترين نوع الماس‌ها در جهان دسترسي پيدا مي‌كرد. اين الماس‌ها از كربن تقريبا خالص ساخته شده‌اند، يعني معمولا سنگ‌هايي شفاف و بدون رگه هستندو به ندرت مي‌توان در آنها ناخالصي‌هاي نيتروژني مشاهده كرد.
الماس‌هاي نوع دوم يك تا دو درصد از الماس‌هاي طبيعي را تشكيل مي‌دهند. محققان ابتدا به منبعي از تراشه‌هاي الماس نوع دوم دسترسي پيدا كردند و با خرد كردن يا برش دادن اين تراشه‌ها توانستند اجزا مختصر اين الماس‌ها را تشخيص دهند.
محققان دريافتند مقداري از اين تراشه‌ها حاوي ماژوريت، نوعي سنگ گارنت كه در لايه گوشته زمين يافت مي‌شود و تنها تحت فشار شديد ساخته مي‌شوند هستند. پس از آن محققان تركيبي از آهن،نيكل،كربن و سولفور را درون تراشه‌ها يافتند،تركيبي كه تا پيش از اين درون الماس‌ها مشاهده نشده‌بود.
محققان همچنين نشانه‌هايي از متان و هيدروژن را درون الماس‌ها كشف كردند كه تا پيش از اين درون الماس‌ها مشاهده نشده‌بود. پس از آن محققان به بررسي الماس‌هاي نوع دوم تراش خورده پرداختند و دريافتند 72 درصد از تمامي نمونه‌ها از تركيبات نيكل و آهن برخوردارند و كارنت در 15 نمونه از 53 نمونه مشاهده شد.
براساس اين نشانه‌هاي شيميايي، محققان توانستند عمقي كه الماس‌هاي شفاف و بزرگ در گوشته زمين ايجاد مي‌شوند و شرايطي كه در اثر آن اين سنگ‌ها شكل مي‌گيرند را تعيين كنند. محققان دريافتند الماس‌هاي حاوي گارنت در عمق 750 كيلومتري از سطح زمين تشكيل مي‌شوند، و در صورت عميق‌تر شدن اين فاصله، گارنت ناپايدار خواهد شد. (براي درك عمق، يادآوري مي‌شود كه ايستگاه فضايي در فاصله 350 كيلومتري از سطح زمين در گردش است). الماس‌هاي حاوي متان نيز بايد درون بسته‌هايي از فلزات مايع درون گوشته زمين شكل بگيرند تا متان بتواند در فرايند پرفشار تشكيل الماس دوام بياورد.