پیش از تبدیل اصفهان به پایتخت ایران این منطقه باغی بزرگ بود و در دوران حکمرانی شاه عباس اول به دستور وی بخشی از باغ احیا شد و به جهت اینکه از پیش‌تر نام این باغ نقش جهان بود از این روی نام مذکور بر مجموعه ساخته‌های آن نیز اطلاق شد.
میدان نقش جهان نه فقط به خاطر باغ زیبای آن بلکه به جهان استقرار مجموعه‌ای از زیبا‌ترین بناهای تاریخی ایران زبانزد خاص و عام در جهان است.
در اصفهان و جوار این باغ با شکوه‌ترین بناهای تاریخی این شهر از جمله مسجد شیخ لطف‌الله، کاخ عالی‌قاپو، مسجد جامع عباسی( مسجد امام) و سردر قیصریه سر بر آسمان می‌سایند.
ایران از دوران پیش مهد بازی چوگان بود و باغ نقش جهان در عصر صفویه از جمله بزرگترین میدان‌های چوگان در جهان بود.
به رغم فراموشی این ورزش در ایران هنوز می‌توان دو دروازه سنگی چوگان آن عصر را در شمال و جنوب میدان نظاره کرد.
این میدان در سدهٔ یازدهم هجری قمری (سدهٔ هفدهم میلادی) یکی از بزرگترین میدان‌های جهان بوده است و در دوره شاه عباس و جانشینان او محل بازی چوگان، رژهٔ ارتش، چراغانی، و محل نمایشهای گوناگون بوده است.
تعدای زیادی از ایرانگردان و مستشرقان در باره شکوه این میدان قلمفرسایی کرده‌اند که از جمله آنها می‌توان به شوالیه شاردن فرانسوی، تاورنیه، پی‌یترو دولاواله، سانسون، انگلبرت کمپفر اشاره کرد. این مسجد به دست می‌آید.