پس از پايان جنگ تحميلي و با عبور از دشواري‌هاي دهه ابتدايي انقلاب، دوره جديدي در تاريخ جمهوري اسلامي ايران آغاز شد. بازگشت به عصر برنامه‌نويسي در كشور با تدوين برنامه اول توسعه جمهوري اسلامي ايران در سال 1367رقم خورد تا 40سال پس از روزي كه ابوالحسن ابتهاج نخستين برنامه عمراني كشور را به اجرا گذاشت، نقشه راه پيشرفت و توسعه طراحي شده باشد.
بر همين اساس روندي آغاز شد تا امروز با نگاهي به گذشته بتوان مسير توسعه را رصد كرد. اعداد و تغييرات آن روايتي عريان از درجه موفقيت اهداف توسعه در كشور را نمايان مي‌سازد. مرور تاريخ از زمان انتشار روزنامه همشهري تا امروز، تغييرات بزرگي را در آمارها نشان مي‌دهد. اعداد بزرگ‌تر شده‌اند اما شايد نتوان به همان اندازه از پيشرفت كيفي ارقام مطمئن بود.
اينكه درآمد سرانه هر ايراني از 8هزار دلار در سال 1371به 17هزار و 400دلار در سال 1394رسيده است، نشانه‌اي از بزرگ‌تر شدن اقتصاد و ثروتمندتر شدن ايراني‌ها محسوب مي‌شود اما اگر بررسي اين آمار به قيمت ثابت يعني با كسر تورم 24سال گذشته انجام شود، نتيجه متفاوتي نسبت به پيشرفت دوبرابري در درآمد سرانه حاصل مي‌شود. به همين دليل بايد در كنار رويت جسم اعداد به روح آن نيز توجه داشت تا تصويري دقيق‌تر از واقعيت‌هاي اقتصاد ايران در 24سال گذشته نمايان شود.