به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از روابط‌عمومی بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران در ابتدای این آیین که با حضور جمعی از استادان موسیقی، شاگردان استاد لطفی و علاقه‌مندان به این هنرمند فقید برگزار شد، نماهنگی پیرامون زندگی هنری استاد محمدرضا لطفی پخش شد که حاضران در این محفل فرهنگی را تحت‌تأثیر قرار داد.
در ادامه برنامه فرخ مظهری مدیر مکتب‌خانه میرزاعبدالله ضمن خوشامدگویی به حاضران، پیرامون شخصیت و فعالیت‌های فرهنگی استاد لطفی گفت: باعث افتخار من است که در سال‌های طولانی و در فعالیت‌های متعدد هنری همراه استاد محمدرضا لطفی بودم و در کنار این هنرمند بزرگ حضور داشتم. به یاد می‌آورم استاد لطفی در بستر بیماری به من گفتند: «من در تمام عمر تلاش کردم هنر و موسیقی این سرزمین را حفظ و بالنده کنم، امیدوارم که این‌طور شده باشد». امروز که عشق و شور نوازندگان و هنردوستان این سرزمین را شاهد هستم، می‌توانم به او بگویم که آری، تلاشت به بار نشست. در پایان جا دارد از مجموعه فرهنگ‌سرای نیاوران و آقای سجادی به دلیل برگزاری این برنامه تشکر کنم.
مجید درخشانی دیگر سخنران این آیین بود که با تشویق ویژه حضار در جایگاه حضور یافت و درباره رابطه خودش با استاد لطفی گفت: من سال‌های آخر عمر استاد را به دلیل سهل‌انگاری‌های خودم از دست دادم، ولی می‌توانم بگویم در دورانی که در خدمت ایشان بودم، خیلی از او آموختم. از موسیقی هم که بگذریم، باید بگویم از ایشان درس زندگی آموختم. اولین بار که استاد را دیدم و در حضور ایشان ساز زدم، به من گفتند همه آنچه تا امروز آموختی را بریز دور و از اول شروع کن و من همین کار را کردم. شخصیت و آموزه‌های ایشان در زندگی من بسیار تأثیرگذار بود و خوشحالم در محضر چنین مرد بزرگی حضور داشتم.
در ادامه سرود لطفی، فرزند استاد محمدرضا لطفی در سخنانی از حاضران و عوامل برگزاری این آیین قدردانی کرد.
سیدعباس سجادی مدیرعامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران دیگر سخنران نکوداشت هفتادمین زادروز استاد محمدرضا لطفی بود که ابتدا پیرامون شکل‌گیری این برنامه گفت: این آیین به پیشنهاد و با همکاری دوستان خوبم در مکتب‌خانه میرزاعبدالله برگزار شد. در جلسه‌ای که برای برنامه‌ریزی و مشورت پیرامون این برنامه داشتیم، به حضور استاد سایه رسیدیم که من می‌خواهم برخی نکات مطرح‌شده در آن نشست را در حضور شما اعلام کنم. آقای سایه ابتدا از نخستین ملاقات خودشان با استاد لطفی خاطراتی گفتند و در ادامه وقتی ذکر خیر استاد لطفی و همین‌طور استاد شجریان شد، دیدم بغض کردند و به من گفتند: هر کاری که از دستتان ساخته است، برای این استادان و بزرگان انجام دهید. اینها آدم‌های کوچکی نیستند و شایسته است درخصوص شخصیت این بزرگان چنین اقداماتی انجام شود.
علیرضا میرعلی نقی، محقق و پژوهشگر موسیقی آخرین سخنران این برنامه بود که درباره سابقه ارتباط خودش با استاد لطفی گفت: من با وجود ١٧-١٨ سال سابقه آشنایی با ایشان، متأسفانه موهبت شاگردی ایشان را نداشتم اما باید بگویم استاد لطفی از همان ابتدای آشنایی تأثیر زیادی بر تصحیح پژوهش‌ها و ذهنیت‌های ناقص بنده داشت به طوری که بسیاری از اندیشه‌های خودم را با استفاده از راهنمایی‌های ایشان اصلاح کردم.
وی در ادامه گفت: من در تقسیم‌بندی تاریخی موسیقی ایران استاد لطفی را جزء پنج موسیقی‌دان برجسته فرهنگی تاریخ کشور می‌دانم که شاید پرکارترین و مؤثرترین آنها نیز بود، به‌دلیل استعدادهای خاصی که این هنرمند برجسته داشت. البته باید بگویم از جهت کاری آن‌طور که شایسته بود، شناخته نشد و خصوصا در سال‌های آخر متأسفانه در حق ایشان بسیار جفا شد که بیشتر از خامی و نادانی بود اما استاد لطفی در مقابل این برخوردها لطف و سعه‌صدر نشان می‌داد و باز هم تحمل می‌کرد. باید بگویم در طول زندگی جز موسیقی به هیچ چیزی دلبستگی نداشت. با همه احترامی که برای همه استادان و بزرگان قائل هستیم، باید بگویم لطفی همتایی نداشت و دیگر مانند او یافت نمی‌شود.
در بخش دیگری از این آیین، حمید سکوتی نوازنده و مدرس پیشکسوت سه‌تار و از شاگردان لطفی و علیزاده با تک‌نوازی سه‌تار یاد و خاطره استاد لطفی را زنده کرد و در پایان نیز گروهی از شاگردان استاد لطفی با خوانندگی سجاد مهربانی قطعاتی را نواختند که حسن ختام این شب خاطره‌انگیز برای علاقه‌مندان به لطف ساز ایرانی بود.