که ایمنی بیشتری به محل‌های سکونت انفرادی در برابر آتش‌سوزی داشته باشند.
اصل بنیادی در ایمنی در برابر آتش‌سوزی در ساختمان‌های بلند این است که ساختمان در طول آتش‌سوزی سرپا و سالم بماند و پناهگاهی برای افراد درون آن باشد تا هنگامی بتوان آنان را تخلیه کرد. در حین آتش‌سوزی نباید هیچ اشکال ساختاری در ساختمان به وجود آید و هیچ بخشی از آن تخریب شود.
اینها مواردی از خصوصیات لازم برای ساختمان‌های بلند برای حفاظت در برابر آتش‌سوزی هستند:
- ساختار مقاوم به آتش: کف و سقف این ساختمان‌ها باید با مواد مقاوم به آتش ساخته شوند و طوری طراحی شده‌اند که به بخش‌های یا قطعات جداگانه از لحاظ آتش‌سوزی (fire compartments) تقسیم می‌شوند. هر یک از این بخش‌ها به صورت مانعی در برابر گسترش آتش‌سوزی به سایر بخش‌ها عمل می‌کند.
- سیستم هشدار آتش: ساختمان‌های بلند باید دارای سیستم هشدار آتش باشند که هنگام فعال شدن آتش‌نشانان را خبردار کند. انواع سیستم‌های هشدار شامل شناساگرهای دود، شناساگرهای حرارت، سیستم‌های خودکار آب‌پاش هستند. همچنین ممکن است سیستم هشدار مستقیماً به آتش‌نشانی محلی مرتبط باشد و با بروز آتش‌سوزی به‌طور خودکار آتش‌نشانی را خبردار کند.
- راه‌پله اضطراری: ساختمان‌های بلند باید یک استوانه پلکان درونی جداشده از آتش باشند. نشانه‌هایی باید در این پلکان نصب شده باشند که شماره هر طبقه را نشان دهند و به این ترتیب افراد می‌توانند با نزدیک‌ترین راه زیگزاگ برای پایین رفتن را در صورتی که بخشی از یک طبقه به علت دود یا آتش قابل‌عبور نباشد پیدا کنند و از پلکان جایگزین استفاده کنند. درهای پلکان اضطراری باید همیشه بسته باشد تا از نفوذ آتش یا دود به درون آن جلوگیری شود.
- تجهیزات آب‌رسانی درونی: ساختمان‌های بلند باید دارای یک سیستم ذخیره آب باشند یعنی یک سیستم رساندن آب به قفسه لوله آب آتش‌نشانی در هر طبقه برای استفاده آتش‌نشانان. این قفسه‌ها در اغلب موارد حاوی کپسول‌های آتش‌نشانی قابل‌حمل هم هستند.