برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اگر کمربند ایمنی بسته شود کیسهٔ هوا تا ۸ درصد امکان مرگ سرنشین را می‌کاهد. کیسه‌های هوا هر ساله در حال ارتقا کارایی می‌باشد. امروزه کیسه‌های هوا بعد از برخورد خودرو با موانع سخت در کسری از ثانیه باد شده و بین سر و بدن سرنشینان با اجزاء داخل خودرو حائل می‌شود. در این میان کمربند ایمنی با ایجاد شتاب منفی روی بدن مسافرین، باعث کاهش یافتن ضربه وارده می‌شود.
- تاریخچه
اولین ثبت اختراع در مورد بالش‌های باد شونده، مربوط به سقوط هواپیماهاست که در طی جنگ جهانی دوم به ثبت رسیده‌است. در دهه ۱۹۸۰ اولین کیسه هوا برای اتومبیل‌ها ساخته شد. پس از سال ۱۹۹۸، تمام اتومبیل‌های تولیدشده ملزم به داشتن کیسه‌های هوا در سمت راننده و مسافر گردیدند. آمارها نشان می‌دهد، استفاده از کیسه هوا در اتومبیل‌ها باعث کاهش ۳۰ درصدی خطر مرگ در تصادف‌های رو در رو می‌گردد.
- ساختار
هر کیسه هوا از ۳ قسمت اصلی تشکیل شده‌است:
خود کیسه هوا که از پارچه نایلونی و سبک ساخته شده و در بین فرمان، داشبورد، در صندلی‌ها و درها جاسازی شده‌است.
حسگر (سنسور) وسیله‌ای است که به کیسه فرمان می‌دهد تا پر از گاز مخصوص شده و باد شود. باد شدن زمانی صورت می‌گیرد که نیرویی معادل با نیروی برخورد خودرو با سرعت ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر بر ساعت، به دیوار آجری باشد. در اثر برخورد، یک جزء در این سیستم تغییر مکان داده، باعث بسته شدن یک مدار الکتریکی شده و به سنسور فرمان می‌دهد که تصادف اتفاق افتاده‌است. سنسور، اطلاعات لازم را از شتاب سنج دریافت می‌کند.
سیستم باد کننده، با ترکیب تری نیترید سدیم و نیترات پتاسیم جامد، اشتعال صورت می‌گیرد و در کسری از ثانیه گاز نیتروژن تولید می‌شود، جریان گاز نیتروژن گرم،کیسه را باد می‌کند، کیسه نیز با سرعتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت از محل خود خارج می‌شود. یک ثانیه بعد، گاز نیتروژن سریعاً از سوراخ‌های ریزی که در کیسه تعبیه شده خارج می‌شود.
- صنعت خودروسازی و تجهیز خودروها به وسایل ایمنی جانبی
در حالی‌که در کشورهای پیشگام و پیشرفته در صنایع خودرو سازی تجهیز وسایل نقلیه به تجهیزات جانبی ازقبیل کیسۀ هوا و یا انجام تست تصادف که باعث افزایش ضریب ایمنی در خودروها می‌شود جزو ملزومات ابتدایی طراحی خودروها محسوب می‌شود، در ایران برای برخی خودروهای اصطلاحاً مدرن دو نوع مونتاژ در نظر گرفته می‌شود که یکی با طراحی ایربگ و دیگری ساده و بدون ایربگ است و از بابت این افزایش ساده ایمنی و چند اختلاف کوچک دیگر بعضاً اختلاف هزینۀ دریافت شده معادل بیش از ده درصد از کل قیمت است. از این جهت خریداران با وسع و توان معمولی خودروهای بدون کیسۀ هوا را ترجیح می‌دهند. البته خودروهای معمولی اصلاً کیسۀ هوا ندارند.
ادامۀ این سیاست اگر هم بصورتی به نفع صنایع خودرو سازی در کشور باشد، با احتساب کلی خساراتی که حوادث رانندگی در ایران در دراز مدت ایجاد می‌کنند بعنوان کشوری که اولین عامل مرگ و میر در آن در اثر حوادث رانندگی است، نمی‌تواند در جهت رشد و توسعه عمومی عمل کند.