با اين‌كه خبر افزايش تعداد تيم هاي حاضر در جام جهاني به گوشه‌گوشه‌ي دنيا رسيده و بيشتر آدم‌هاي درگير در حوزه ي فوتبال درباره‌ي معا‌يب آن نظر داده‌اند اما فعلا چيزي قطعي نشده است و اينفانتينو، رئيس فيفا مشغول بالا و پايين كردن طرح پيشنهادي‌اش براي اجراست
طرحي كه به خاطرات هيجان انگيز ما ن از جام جهاني و خيلي چيزهاي ديگر آسيب خواهد زد.
- به خاطر یک مشت دلار
مهم‌ترین اولویت مدیران فیفا در شهر زوریخ، همیشه مسائل مالی است؛ خودمانی‌اش می‌شود این‌که هر چیزی را باید بتوان به پول بیشتر تبدیل کرد.
برای همین هم بود که در اولین ساعات دست‌به‌دست شدن خبر 48تیمی شدن جام‌جهانی از سال 2026 ، همه از منفعت‌طلبی فیفا گفتند. آمارها می‌گویند قرارداد حق‌پخش تلویزیونی جام‌جهانی 2010 آفریقای‌جنوبی حدود 4/2میلیارد دلار بود.
فیفا در برزیل 2014 اما به فروش منطقه‌ای دست زد و با فروش حق‌پخش در خاورمیانه 7/1میلیارد دلار به دست آورد و در آمریکای‌شمالی هم 2/1میلیارد دلار سود کرد.
شک نکنید برای نهادی مثل فیفا که 60درصد درآمدهای مالی‌اش را روی حق‌پخش تلویزیونی پایه‌گذاری کرده، هیچ اولویتی بالاتر از پول درآوردن بیشتر نیست.
پس چه راهکاری بهتر از افزایش تعداد تیم های حاضر در جام جهانی و برگزاری 16مسابقه‌ی بیشتر نسبت به شکل قبلی مسابقات و فروختن حق‌پخش مسابقات به کشورهای بیشتری که درگیر جام‌جهانی هستند.
منتقدان فیفا می‌گویند توسعه و پیشرفت فوتبال شعار است؛ پیرمردهای فیفا فقط دنبال پول بیشتری هستند. حتی به قیمت فروش اعتبار مهم‌ترین تورنمنت فوتبال دنیا.
- همیشه پای سیاست در میان است!
بیشتر اتحادیه‌های فوتبال در اروپا، نسبت به 48تیمی شدن جام جهانی اعتراض کرده‌اند و آن را تصمیمی سیاسی و نه ورزشی می‌دانند.
آن‌ها، اینفانتینو، رئیس جدید فیفا را متهم می‌کنند که سال گذشته در رقابت با شیخ سلمان برای نشستن بر صندلی ریاست فیفا، کشورهای کوچک عضو فیفا را با رؤیای برگزاری جام‌جهانی با 48کشور، راضی کرده تا به او رأی بدهند.
سال گذشته اینفانتینو با رأی کشورهایی مثل زئیر، ارمنستان،جمهوري آذربایجان، بوركینافاسو و... که بیشترشان تجربه‌ی حضور در جام‌جهانی را نداشته‌اند به ریاست فیفا رسید و حالا نوبت جبران کردن لطف آن‌هاست.
اجرای فلسفه‌اي که اینفانتینو قولش را داده، به ساختار فوتبال جام‌جهانی ضربه خواهد زد و این وسط مصلحت فوتبال آخرین چیزی است که رئیس فیفا به آن فکر می‌کند.
نگاه سیاسی و منفعت‌طلب مديران فيفا در قبال تورنمنتی که همین حالا هم جذابیت سابقش را ندارد و برخلاف مسابقات باشگاهی کمتر هوادار جدی فوتبالی را راضی می‌کند، حکم ضربه‌ی نهايي را به بدن نيمه‌جان اين تورنمنت دارد.
- مرگ مسابقات ملي
اولین جام‌جهانی‌ای را که در خاطر دارید، کدام بوده؛ 90ایتالیا، 94آمریکا، یا 98فرانسه. تمام خاطرتان ذهنی‌مان از مسابقات فینال‌گونه‌ي جام‌جهاني، تورنمنتی لبریز از ستاره‌های فوتبال بود و اتمسفر هيجان‌انگيزي که یک ماه تابستان را دلنشین‌تر می‌کرد.
فرقی نمی‌کرد جام‌جهانی کجای دنیا باشد و شما در زمان برگزاری آن مشغول چه کاری هستید؟ تماشاي جام‌جهانی و نبرد کشورهایی که کم‌وبیش قدرتی یک اندازه دارند، توی نوستالژی ذهنی همه‌ی ما ثبت شده است.
تورنمنتی مهم که هر چهارسال یک‌بار منتظرش وقوعش هستیم و برای قرار گرفتن در جمع بزرگان دنیا، از دوسال قبل در انواع و اقسام مسابقات مقدماتی شرکت می‌کردیم و حتی برابر کشورهایی مثل قطر و بحرین جان به‌لب می‌شدیم تا برسیم به جام‌جهانی.
اما بعد از 48تیمی شدن آن، برگزاری مسابقات مقدماتی جام‌جهانی و حضور در مرحله‌ی نهایی آن دیگر فضیلتی ندارد. تورنمنتی که بعد از بالا رفتن تعداد تیم‌های شرکت‌کننده، آن شوروشوق سابق را نخواهد داشت و احتمالا کیفیت نازلی پیدا خواهد کرد.
- رکوردهایی که بی‌ارزش می‌شوند
احتمالا جام‌جهانی 2022 آخرین جام‌جهانی‌ای خواهد بود که رکوردهایی مانند بهترین گلزن مسابقات در آن اهمیت دارد.
از سال 2026 و با بیشتر شدن تعداد کشورها، قطعا شاهد حضور کشورهایی در این مسابقات هستیم که قدرت‌های درجه‌ي دو و حتی درجه‌ی سه فوتبال به حساب می‌آیند.
احتمالا تعداد گل‌های مسابقات بالاتر خواهد رفت، گلزن‌ها آمارهایشان را بالاتر خواهند برد و دیگر تعداد حضور کشورها در جام‌جهانی یک امتیاز برای اعتبار فوتبال آن کشور به حساب نمی‌آید.
رکوردهایی مانند بیشترین تعداد برد در جام جهانی، بیشترین گل‌زده‌ی یک تیم در تورنمنت و حضور در مراحل نهایی مسابقات هم رکوردهای دیگری هستند که بی‌ارزش خواهند شد.
گذشته از تمام این‌ها، خیلی‌ها از احتمال بالا رفتن تبانی در شیوه‌ی جدید برگزاری مسابقات می‌گویند
این‌که سرنوشت صعود یا حذف کشوری، فقط به دومسابقه‌ی مرحله‌ی مقدماتی وابسته باشد- آن هم در حالی که خیلی از کشورها فقط به حضور در مسابقات فکر می‌کنند، نه صعود از آن- می‌تواند محل تبانی باشد.
منبع:همشهري‌جوان