براساس گزارش ديسكاوري، محققان به تازگي دريافته‌اند آتشفشان‌هاي مريخي علاوه براينكه ابعاد بسيار بزرگي دارند، بلكه از نظر زمان فوران نيز با آتشفشان‌هاي زميني متفاوتند.
در سال 2012 شهاب‌سنگي متفاوت و عجيب در الجزاير كشف شد كه ابعاد آن از كف دست بزرگتر نبود و 200 گرم وزن داشت. دانشمندان آن را NWA7635 ناميدند و اگرچه اين تكه سنگ بسيار كوچك بود، اما اسرار جالبي را درباره مريخ آشكار كرد.
بررسي اين سنگ نشان داد قدمت آن به 2.4 ميليارد سال پيش بازمي‌گردد و اين موجب شگفتي دانشمندان بود زيرا از هر 100 شهاب‌سنگي كه از مريخ شناسايي مي‌شود، 10 شهاب‌سنگ به گروه NWA7635 تعلق دارند و دانشمندان تا به امروز براين باور بودند اين سنگ‌ها به 500 ميليون سال پيش تعلق دارند.
به گفته اخترشناسان دانشگاه پوردو، تابه‌حال چنين نمونه‌اي روي زمين مشاهده نشده‌است. گروهي 11تايي از شهاب‌سنگي مريخي از جمله NWA7635 همگي درحدود 1.1 ميليون سال در معرض تشعشعات كيهاني قرار داشته‌اند، اما شكاف سني ميان اين يك شهاب‌سنگ و 10تاي ديگر به اين معني است كه در دوره‌اي تاريخي يك آتشفشان مريخي براي دو ميليارد سال پياپي فوران كرده‌است و اين شهاب‌سنگ نيز تكه‌اي از گدازه‌هاي همان آتشفشان است.
اين به آن معني است كه براي دو ميليارد سال،توده‌اي ثابت از گدازه‌ها در يك نقطه از مريخ روي هم تلنبار شده‌اند كه چنين چيزي روي زمين وجود ندارد.
دانشمندان هنوز از منشا دقيق اين شهاب‌سنگ، و اينكه آيا از آتشفشان المپيوس به زمين آمده يا نه اطلاعي ندارند، اما به نظر المپيوس كانديد خوبي است زيرا ارتفاعي برابر 17 كيلومتر دارد و وسعت آن به اندازه كشور آلمان است.
دليل ابعاد بزرگ آتشفشان‌ها در مريخ، عدم وجود صفحات تكتونيكي مشابه آنچه در زمين ديده مي‌شود است. به گفته ناسا، مريخ در گذشته شباهت بيشتري به زمين داشته‌است، و حتي صفحات تكتونيكي در آن از كنار يكديگر عبور كرده و دره‌ها و آتشفشان‌ها را ايجاد كرده‌اند. اما در دوره‌اي از تاريخ،مريخ سرد مي‌شود و تمامي سنگ‌هاي مذاب زير پوسته جامد مي‌شوند و فعاليت صفحات تكتونيكي متوقف مي‌شود.