امروز فهمیدم زندگی مثل الاکلنگ است. برای این‌که بتوانی زندگی کنی، احتیاج به یک دوست داری؛ دوستي شبيه خودت. دوستي كه سبک زندگی‌اش شبیه تو باشد و همیشه همراه وهمپای تو باشد.
درست مثل وقتی كه سوار الاکلنگ می‌شوی. اگر هم‌بازي‌ات سنگین باشد، همیشه آن بالا می‌مانی و نمی‌توانی بالا و پایین زندگی را تجربه کنی. حتی ممکن است که از آن بالا بیفتی و صدمه ببینی. اگر هم رفیقت سبک باشد، همیشه پایین خواهی ماند و نمی‌توانی بالا بروی و به اوج برسی.
ما برای بازی زندگی به یک دوست خوب احتیاج داریم؛ دوستی که وقتی پایین می‌رویم با ما بماند وکمک کند دوباره بالا برویم، حتی اگر خودش پایین بیاید.
پريساسادات مناجاتي
14ساله خبرنگار افتخاري از كرج
تصويرگري: صبا نوزاد، 15ساله، خبرنگار افتخاري از رشت