«حسین رنگرزی» جوان ۲۱ساله‌ای است که از دو سال پیش در لباس آتش‌نشان در حال خدمت به مردم است. حاصل گفت‌وگوی کوتاه ما را با این آتش‌نشان می‌خوانید.

  • چه شد كه تصميم گرفتيد آتش‌نشان شويد؟

اولین دلیلش کمک به مردم است و دليل بعدي هیجان زیادی است که این شغل دارد.

 

  • یک آتش‌نشان روزش را چه‌طور می‌گذراند؟

شیفت كارمان صبح‌ها شروع می‌شود. صبح تا ظهر كلاس داريم؛ كلاس عملیاتی یا تئوري. دو ساعت خواب عصر در برنامه‌ي کاری‌مان هست که اگر شب مأموریتی پيش آمد بتوانیم كاملاً هوشیار باشیم. بعد از خواب، ورزش مي‌كنيم؛ گروهی یا انفرادی. علاوه بر اين عصرها یک ساعت شهرشناسی داریم تا آدرس‌های دقیق محدوده‌ی خودمان را بلد باشیم.

در شبانه‌روز هر لحظه آژیر حادثه به صدا دربيايد؛ هرکس هرجایی مشغول کار باشد، رهايش می‌کند و خودش را به ماشین آتش‌نشاني می‌رساند تا به مأموریت برود.

 

  • براي اين شغل آمادگی بدنی لازم است؟

آمادگی بدنی مهم‌ترین اصل براي يك آتش‌نشان است، چون در مأموریت ممكن است ساعت‌ها در شرایط سخت و تحت فشار باشد. این كار از عهده‌ی بسیاری آدم‌های عادی خارج است.

 

  • چه‌طور باید وارد این شغل شد؟ تحصیلات یا رشته‌ي خاصی لازم است؟

خیر. با فوق‌دیپلم هررشته‌ای می‌شود وارد شغل آتش‌نشاني شد. البته آزمون‌های سختی دارد که داوطلب باید از پسشان بربیاید. به هرحال فرد بايد از نظر جسمی و روحی کاملاً سالم باشد؛ عاری از هرگونه مواد مخدر و محرک. خانم‌هاي زیادی هم در این شغل مشغول فعالیت هستند.

 

  • یک آتش‌نشان باید چه ویژگی‌های روحی داشته باشد؟

باید بتواند در کم‌ترین زمان بهترین تصمیم را بگیرد. ازخودگذشته باشد. شجاع باشد و نترسد، چون هرحادثه‌ي خطرناکی ممكن است پيش بيايد.

 

  • اگر در طول مأموریت برای آتش‌نشان‌ها اتفاقی بیفتد، سعی می‌کنند جان خودشان را نجات بدهند یا مأموریت را به پایان برسانند؟

خیلی زیاد پيش مي‌آيد که بچه‌ها در مأموریت صدمه ببينند، اگر سطحی باشد به کارشان ادامه می‌دهند، ولی بعضی‌وقت‌ها که صدمه جدی است قادر به ادامه‌ی مأموریت نیستند.

 

  • در زمان حادثه چه کارهایی باید انجام داد؟ برای همکاری با آتش‌نشان‌ها چه‌‌کار باید بکنیم؟

اولین و بهترین کار، خارج شدن از محل حادثه و تماس با آتش‌نشانی است. اگر کپسول آتش‌نشانی در دسترس بود و وسعت آتش زیاد نبود، مي‌توان به اطفاي حریق پرداخت. اگر در خیابان هم ماشین‌ آتش‌نشانی دیدیم که با آژیر حرکت می‌کند تا جایی که ممکن است راه را بازکنیم، چون ثانیه‌ها در این كار خیلی مهم‌اند.

 

  • حرف آخر؟

امیدوارم مردم کشورم هیچ‌وقت نیازمند کمک‌های آتش‌نشان‌ها نباشند.

 

وجيهه جوادي، 15ساله

خبرنگار افتخاري از نجف‌آباد

عكس: مريم دانشور از تهران