خوش گذشت

این گروه با موسیقی پرحجم سعی داشتند مردم را به وجد آورند غافل از این که صدابرداری سالن، به اندازه کافی صدای سازها را پرحجم کرده بود و کوبیدن روی سازها، گوش شنونده را فقط  آزار می‌داد.حتی یکی از حاضران بعد از آهنگ دوم داد زد که صدا خیلی بلند است و اصفهانی در جواب گقت: موسیقی پاپ همین است دیگر. بعد از آن ظاهرا حاضران با موسیقی پاپ آشنا شدند و خود را به شنیدن آن وادار کردند و اصفهانی به مردم اجازه داد که هر وقت می‌خواهند دست بزنند و حتی در ابتدای برخی از آهنگ‌ها اعلام می‌کرد که اگر می‌خواهید دست بزنید حواستان باشد از آهنگ عقب نمانید.

مردم هم آن قدر از این پیشنهاد اصفهانی به وجد آمدند که انگار از همان لحظه عهد بستند، حتی اول هر  آهنگی که نیاز به دست نداشت هم این کار را تکرار کردند. همچنین حتی وقتی میثم مروستی با سه تارش یک تحریر ساده‌سازی‌ را می‌نواخت هم مردم دست می‌زدند تا همان وسط آهنگ او را تشویق کرده باشند. یا هرگاه یکی از نوازنده‌ها به مدت حتی 10 ثانیه تنها می‌نواخت هم، تشویق می‌شد.

چون مردم نمی‌دانستند که این بخشی از همان آهنگ است که فقط برای یک ساز نوشته شده و تکنوازی محسوب نمی‌شود. در واقع این نشان دهنده سطح دانش موسیقایی مردم بود که برای هر حرکت ساده –نه بی‌ارزش-‌ تشکر می‌کردند. تأکید می‌کنم که ساده بودن به معنی بی‌ارزش یا کم ارزش بودن نیست. در واقع این سادگی، پایه کار نوازنده است. اما یادم هست در کنسرت گروه هم آوایان که چندی پیش در تالار کشور برگزار شد، هیچ کس نتوانست وسط دونوازی او با مجید خلج دست بزند.

شاید حاضران چنان مجذوب مضراب‌های حسین علیزاده شدند که تا پایان قطعی بداهه نوازی ابراز لطف نکردند. نکته مهم دیگر در اولین شب کنسرت که از فیلمبرداری حرفه‌ای آن مشخص است به زودی سی دی تصویری یا دی‌وی‌دی آن منتشر می‌شود ؛ این بود که به‌دلیل ناهماهنگی‌های مدیریت سالن و خانه موسیقی عکاسان رسانه‌ها حضور نداشتند. در حالی که در کنسرت‌های قبلی این سالن، چنین مشکلاتی برای اصحاب رسانه پیش نیامده بود. جالب این است که محمد اصفهانی همیشه ارتباط خوبی بارسانه‌های صدا و سیما داشته و دارد.

 کنسرت اصفهانی با اجرای آهنگ سریال تنهاترین سردار آغاز شد و با آهنگ‌های دیگر اصفهانی که برای مردم خاطره انگیز بود ادامه یافت. در این کنسرت، اصفهانی آهنگ امشب در سر شوری دارم و تنها ماندم را نیز اجرا کرد و مردم در خواندن آن با او همراهی کردند. اما تنظیم این آهنگ‌ها برای کنسرت، قابل مقایسه با تنظیمات قبلی آنها نبود.

البته از همان ابتدا اصفهانی با اجازه داد‌ن به حاضران برای خواندن، دست زدن و...نشان داد که این کنسرت با آنچه پیش از این از او دیده و ‌شنیده‌ایم تفاوت دارد. او برای به دست آوردن دل مخاطب، آهنگ‌هایش را خیلی عامه پسند اجرا کرد.حتی در بخش دوم برنامه آهنگ دست به دست من بده، پابه پای من بیا چنان شوری در مردم برانگیخت که بارها درخواست کردند تا دوباره اجرا شود.

پویا نیک‌پور، سرپرست گروه و نوازنده کیبورد و پیانو، ابتدای این اهنگ را به شکل آهنگ‌های رایج در مهمانی‌ها و مجالس عروسی و با همراهی رقص نور اجرا کرد که این در جلب توجه مردم بی‌تأثیر نبود.

به هر حال به مردم خوش گذشت. چون خواندند، شادی کردند و دست زدند!