درحالي‌كه اين افراد هيچ كاري از دست‌شان برنمي‌آيد كه كسب درآمد كنند؛ چراكه تعداد زيادي از آنها يا بيماري و معلوليت جسمي دارند يا به‌علت كهولت سن قادر به انجام هيچ كاري نيستند. برخي از آنها كه تعدادشان كم هم نيست به‌قدري وضعيت‌شان بغرنج و متاثر‌كننده است كه حتي توان پايين آمدن از تختخواب‌شان را هم ندارند. در جامعه اسلامي كه اين افراد نيازمند شهروند آن هستند، گفته‌ايم به اين افراد ماهانه 50 يا 70هزار تومان تعلق گيرد! مبلغي كه معادل هزينه يك‌ماه خريد دستمال كاغذي است و شايد هم كمتر! تمام دغدغه مجلس دهم در رابطه با مسئله اين 6 ميليون نفر اين است كه حداقل 20درصد حداقل حقوق را به‌عنوان مستمري بگيرند البته عده‌اي از نمايندگان نگران اجرا نشدن احتمالي اين مصوبه و دچار شدن آن به سرنوشت موارد مشابه هستند كه براي همين پيشنهاد اصلاحي در اين زمينه بدين شرح ارائه داده‌اند. «دولت موظف است بودجه موضوع ماده94 قانون برنامه ششم را ماهانه و صددرصد تخصيص‌يافته پرداخت كند. پرداخت يارانه به ديگر اقشار قبل از پرداخت بودجه موضوع ماده94 قانون برنامه، تصرف در اموال عمومي و جرم است.» بنده با اين تبصره موافقم و به‌نظرم مي‌تواند در زمينه درست عملياتي شدن مصوبه افزايش حقوق نيازمندان كارگشا باشد.