زن عنصر گناه و شيطاني كوچك است كه نمي‌تواند مقامات معنوي و الهي را طي كند و هرگز به بهشت نمي‌رود. زشتي و وسوسه از وجود زن برمي‌خيزد و در همه جنايت‌ها پاي زني در ميان است زيرا شيطان مستقيماً در وجود مرد راه نمي‌يابد و تنها از طريق زن، او را مي‌فريبد و به همين جهت تنها از طريق حوا توانست آدم را وسوسه كند.
اما قرآن، زن و مرد را داراي يك سرشت مي‌داند و حوا را از جنس آدم معرفي مي‌كند و معتقد است كه شيطان، آدم و حوا را با هم فريفت و چنين نبوده كه ابتدا حوا و سپس از طريق او آدم را بفريبد. درك مقامات روحاني و معنوي از نظر اسلام، ربطي به جنسيت ندارد بلكه به ايمان و عمل صالح مربوط است چه‌بسا زناني كه جلوتر از مردان در اين مسير گام برمي‌دارند.
اسلام عزيز علاوه بر مبارزه انديشگاني با اين تفكر، در قرآن كريم نمونه‌هايي عملي نيز ارائه مي‌كند و از زنان بزرگ الهي مانند مريم، آسيه، هاجر، مادر موسي و... نام مي‌برد و حتي همسر فرعون را اسوه و سرمشق مومنان مي‌داند.
مهم‌ترين نمونه عملي كه خداوند براي مردم ارائه كرده است، وجود مقدس فاطمه‌‌زهرا(س) است؛ بانويي كه نه‌تنها خود به مراحل بالاي معنويت و كمال و مقام عصمت رسيده كه حتي راهنما و نشانه هدايت ديگران است؛ بانويي كه نه‌تنها الگوي زنان عالم كه سرمشق تمامي مومنان، چه زن و چه مرد قرار مي‌گيرد؛ بانويي كه قرآن كريم او را به‌عنوان خير كثير و هديه خدا به پيامبرش مي‌داند كه آن‌حضرت بايد به شكرانه وجودش نماز بخواند و شترها قرباني كند؛ بانويي كه گذرگاه بقاي دين پيامبر و نسل و نتيجه آن حضرت است؛ بانويي كه راهنماي هدايت است و مومنان بايد به جهتي كه او اشاره مي‌كند بشتابند اگر ما ايام فاطميه را گرامي مي‌داريم براي آن است كه گردوغباري روي اين نشانه هدايت ننشيند و اين مشعل فروزان، همواره روشنگر راه و مسير رهجويان حق و حقيقت و مدافعان ولايت علوي باقي بماند. آري، پيامبر اكرم صلي‌الله عليه‌وآله نيز از ميان دخترانش، تنها او را بضعه خود مي‌شناسد و ناراحتي‌اش را موجب ناراحتي خود و خدا مي‌داند تا اينچنين نشان هدايت را به مردم معرفي كند.