به گزارش تسنيم، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین مومنی در مراسمی به مناسبت ایام فاطمیه(س) با اشاره به حضور و خطبه‌خوانی حضرت زهرا (س) در مسجد، در تبیین حمد و ثنای آن حضرت زهرا(س) در ابتدای این خطبه، اظهار کرد: این حمد و ثنا در شرایطی اتفاق می‌افتد که حضرت زهرا(س) چندین ابتلای سنگین و مهم دارند. در حالی که تنها یکی از این ابتلاها، افراد را از مسیر شکر فاصله می‌دهد، چراکه تمام همّ و غم شیطان ـ از جلو، پشت سر، سمت و راست و چپ انسان ـ برای خروج انسان از وادی شکر است. یعنی آنچه را که انسان در اختیار دارد حقیر و آنچه را ندارد بزرگ جلوه می‌دهد. ابلیس می‌خواهد انسان را در این طریق قرار دهد.
وی با بیان اینکه حمد و ثتا و شکر الهی از سوی حضرت زهرا(س) ـ با وجود چنین مسائلی یعنی در تمام ابتلائات ـ زمینه را برای خروج از ابتلا فراهم می‌کند، خاطرنشان کرد: البته باید این نکته را توجه داشت که این خروج از ابتلاء با شکر و استغفار، میسر است. یکی از علما می‌گفت اگر می‌خواهید ابتلائاتتان به سرعت برطرف شود، اجازه ندهید گرفتاری‌هایتان بر نماز شما اثر بگذارد.
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: فقدان پدر یکی از ابتلائاتی است که برای حضرت زهرا(س) بسیار سنگین بوده است، حضرت زهرا(س) در لحظه احتضارشان به یاد پدرشان گریه کردند، اما کمی بعد آرام و متبسم شدند، ایشان درباره علت این اتفاق فرمودند که اکنون پدرم وعده اتصال به خویش را داد و فرمود فراق میان من و تو زیاد طول نمی‌کشد و نخستین فرد از خانواده‌ام که به من ملحق می‌شود، تو هستی.
وی از غربت امیرالمومنین(ع) به عنوان دومین ابتلای حضرت زهرا(س) یاد کرد و گفت: حضرت زهرا(س) بسیار داغدار غربت حضرت امیر(ع) بودند. وقتی امیرالمومنین(ع) در لحظات پایانی نزد حضرت فاطمه زهرا(س) آمد، گوش جان سپرد به وصیت‌های حضرت زهرا(س). ایشان از مولا علی(ع) خواستند به زیارت قبر من بیا و مرا فراموش نکن. به نظرم این بخش از وصیت حضرت زهرا(س)، عشق به مولایمان علی(ع) است.
حجت‌الاسلام والمسلمین مومنی، سومین ابتلای حضرت زهرا(س) را «محاصره اقتصادی» خواند و اظهار کرد: ابن‌‌ابی‌الحدید معتزلی در شرح نهج‌البلاغه می‌گوید حضرت زهرا(س) و فرزندا‌نشان برخی شب‌ها با شکم گرسنه می‌خوابیدند. روزی امیرالمومنین(ع) وارد خانه شد و احساس کرد حضرت زهرا(س) می‌خواهند مطلبی بگویند، اما فاطمه(س) با وجود اصرار بسیار امیرالمومنین(س) هیچ نگفت، سرانجام حضرت زهرا(س) فرمود علی جان! ظرفی را روی آتش قرار دادم و فرزندان به گمان اینکه غذاست، با خیال راحت خوابیدند، امیرالمومنین(ع) برای گرفتن قرض از انصار، به درِ خانه آنها رفتند اما هیچ کسی در را به روی ایشان باز نکرد. این رفتار امیرالمومنین(ع) برای دستگیری و هدایت آنان است، اما آنان خود نخواستند.
این استاد حوزه و دانشگاه همچنین با تأکید بر لزوم حفظ ارزش‌ها و حرمت‌ها در جامعه به عنوان ابتلای چهارم، گفت: آنان که برای تعلق فدک به حضرت زهرا(س) شاهد می‌خواستند، بسیاری از ارزش‌ها و حرمت‌ها را زیر پا گذاشتند، این حرف آنان نشان از این است که نعوذبالله امکان کذب در سخن فاطمه زهرا(س) وجود دارد. این در حالی است که از بین رفتن ارزش‌ها و حرمت‌ها در جامعه یکی از دغدغه‌های حضرت زهرا(س) در این خطبه به شمار می‌رود. در جریان فدک، این حرمت‌ها بود که توسط آن نااهلان از بین رفت و منجر به جنایت‌ها و جسارت‌های عظیمی در حق اهل‌بیت(ع) شد. ابتلای دیگر حضرت زهرا(س) ابتلای جسمانی ایشان است.
این استاد حوزه و دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به محتوای خطبه حضرت زهرا (س) گفت: این خطبه از دو جهت حائز اهمیت است، اول این که به مهم‌ترین و حساس‌ترین مسئله یعنی ولایت اشاره دارد که مردم آن زمان به آن توجهی نکردند و به خاطر همین عدم توجه، به یک سری بلاها و جنایت‌ها مبتلا شدند. دومین مورد نیز اشاره به حیات و زندگی کنونی ما دارد.
حجت‌الاسلام والمسلمین مومنی همچنین به فرازهایی از وصیت‌نامه زهرا(س) خطاب به امیرالمومنین(ع) اشاره کرد و گفت: فاطمه زهرا(س) می‌فرمایند علی جان! احدی از این مردم در تشییع من شرکت نکند، چراکه من از این مردم راضی نیستند، احدی نشانی قبر مرا مطلع نشود، مبادا آنها بر پیکر من نماز بخوانند، زمانی که تمام چشم‌ها خوابیده است، آن موقع تابوت مرا بلند کن.