براساس گزارش بيزينس اينسايدر، گروهي از دانشمندان آزمايشي با نام سيب‌زميني در مريخ را با پشتيباني ناسا اجرا كرده‌اند كه نشان مي‌دهد تلاش خيالي شخصيت اصلي فيلم مريخي چندان نيز غيرممكن نخواهد بود.
براي اجراي اين آزمايش، دانشمندان ناسا و مركز بين‌المللي سيب‌زميني در ليماي پرو فضاي آزمايشگاهي را ايجاد كردند كه شرايط محيطي سطح مريخ را شبيه‌سازي مي‌كند. اين فضا درون مخزني به كيوب‌ست ايجاد شده است كه به پمپ‌ها و آب‌پاش، نور ال‌اي‌دي، و تجهيزاتي براي شبيه‌سازي دماي مريخ و ايجاد چرخه شب و روزي مشابه با مريخ، گازهاي مريخي و فضار هواي سطح سياره مجهز است.
در فوريه سال 2017 محققان خاك بي‌ثمر دشتي در پرو را وارد اين مخزن ساختند، و درون آن سيب‌زميني كشت دادند و در جعبه را بسته و در انتظار نشستند. به گفته محققان نتايج اوليه مثبت بوده‌است به اين معني كه سيب‌زميني در خاك بي‌حاصل بيابان و تحت شرايط مريخي مي‌تواند رشد كند.
به گفته جوليو والديويا سيلوا يكي از محققان ناسا در دانشگاه مهندسي و فناوري ليما،درصورتي كه گياهان بتوانند شرايط دشوار شبه‌مريخي كه براي آنها ايجاد شده‌است را تحمل كنند،احتمال زيادي وجود دارد كه بتوانند روي سطح مريخ نيز رشد كنند.
با اين همه اين آزمايش اثبات قطعي براي موفقيت كشاورزي روي مريخ به شمار نمي‌رود. دليل اول اينكه خاك مورد استفاده دقيقا خاك مريخ نبوده‌است و باوجود خشك و بي‌حاصل بودن،به احتمال زياد هنوز ميكروب‌هايي درون آن وجود داشته‌اند كه به رشد سيب‌زميني كمك كرده‌اند.
در اين آزمايش همچنين به جاي بذر سيب‌زميني از تكه‌هاي سيب‌زميني استفاده شده‌است كه اين خود مشكل‌زا خواهد بود زيرا حفظ و نگهداري از سيب‌زميني‌ها براي در سفري چندين‌ماهه يا چندين‌ساله ممكن است گياه را تحت شرايطي خاص مانند گرم شدن تحت فشار با قرار گيري در معرض اشعه قرار دهد كه اين شرايط به سلول‌هاي سيب‌زميني آسيب وارد كرده و كشت دادن قطعات آن را دشوار خواهد‌ساخت.
با اين‌همه چندين آزمايش ديگر نيز پيش از اين نشان داده‌اند امكان كشت گياه روي خاك مريخ و حتي روي غبارهاي خالي از حيات ماه وجود دارد. ناسا و ديگر موسسه‌ها و سازمان‌ها اكنون در تلاشند تا كشت انواع مختلفي از سيب‌زميني را روي مريخ مورد آزمايش قرار دهند. اين آزمايش‌ها در كنار كمك به فضانوردان كشاورز آينده،به كشاورزي روي زمين نيز كمك خواهد كرد زيرا افزايش توانايي در كشت محصولات در شرايط سخت مي‌تواند امنيت غذايي را در مناطقي كه تحت تاثير تغييرات اقليمي قرار گرفته‌اند، يا قرار خواهند گرفت را تضمين كند.