براساس گزارش نيويوركر، سندروم تسليم اختلالي است كه به تازگي در ميان كودكان پناهجو در سوئد ديده مي‌شود و به گفته پزشكان اين كودكان مانند شخصيت داستان سفيد‌برفي ناگهان بيهوش شده و به خواب مي‌روند زيرا ديگر اميدي براي ادامه زندگي ندارند.
يكي از نمونه‌هاي قابل توجه اين بيماران نوجواني به نام گئورگي است كه خانواده‌اش به دليل اينكه از سوي نيروهاي امنيتي گرجستان به مرگ تهديد شده‌بودند به سوئد گريخته و براي 6 سال به صورت پنهاني در اين كشور زندگي كرده‌اند و در اين مدت نيز به صورت دائم درخواست پناهندگي داده‌اند اما در نهايت دولت با درخواست آنها مخالفت كرده و در نامه‌اي كه توسط گئورگي براي خانواده‌اش ترجمه شد، به آنها اعلام شد كه بايد هرچه زودتر به كشور خود بازگردند.
پس از خواندن اين نامه، گئورگي به تخت‌خواب خود رفته و به خواب رفت، خوابي كه گويي تمامي نداشت و منجر به كاهش وزن 5 كيلويي او طي يك هفته شد. پس از يك هفته گئورگي به بيمارستاني در فالون منتقل شد و پس از انجام آزمايش‌هاي متعدد پزشكان تشخيص دادند اين نوجوان به سندروم تسليم مبتلا شده‌است، اختلالي كه تنها در ميان پناهجويان مشاهده مي‌شود. افرادي كه دچار اين اختلال مي‌شوند هيچ بيماري فيزيكي يا عصبي ندارند و تنها اميد خود به زندگي را از دست داده‌اند. به گفته پزشكان كمايي كه افراد مبتلا به آن گرفتار مي‌شوند شكلي از محافظت است كه آنها را از دنيا دور مي‌كند.
گزارش ابتلاي كودكان پناهجو به اين اختلال از اوايل دهه سال 2000 در سوئد آغاز شد و تا سال 2005 تعداد اين كودكان كه در رده سني هشت تا 15 سال بودند، به بيش از 400 رسيد. بيماران مبتلا به اين اختلال افرادي كاملا منفعل، ساكن، بي‌صدا، ناتوان در خوردن يا آشاميدن، دچار بي‌اختياري رفتاري و بيدون هيچ‌واكنشي به محرك‌هاي فيزيكي و درد توصيف شده‌اند. اكثر اين كودكان پناهجوياني از كشورهاي يوگسلاو يا شوروي سابق هستند.
در پي رواج اين اختلال در ميان كودكان اخراج شده از سوئد، كه ناشي از محدود‌سازي پذيرش پناهجو در اين كشور است، 42 روانشناس در نامه‌اي سرگشاده به وزارت خارجه سوئد اين محدود سازي را سوءرفتار عمومي و سيستماتيك با كودكان ناميده‌اند. براساس نظريه‌هاي موجود در جوامع پزشكي،اين اختلال به واسطه دو آسيب جدي، اذيت و آزار در كشور زادگاه كودكات و وحشت شديد ايجاد مي‌شود. درباره اين اختلال تاكنون ده‌ها مقاله علمي و شعر در نشريات مختلف منتشر شده‌است.
به گفته پزشكان، درصورتي كه كودكاني مانند گئورگي از آينده خود و خانواده‌شان مطمئن شده و اقامت دائم دريافت كنند،طي يك سال روند بهبود را طي خواهند كرد اما در غير اين صورت،در هر كشوري كه باشند، هرگز از خواب بيدار نخواهند شد.
گوئورگي در ژوئن سال 2016،دو هفته پس از آنكه دولت سوئد اقامت دائم آنها را تاييد كرد، چشمانش را كمي باز كرد و سه روز بعد كمي آب نوشيد،روز بعد كمي بستني خورد و چند روز پس از آن توانست دستش را حركت دهد و بدنش را بچرخاند.