براساس قوانين اين سازمان، شترداري فقط در مناطقي مجاز است كه سابقه شترداري نيز وجود داشته است اما اين روزها با وجود عدم‌سابقه شترداري در تهران، جنوب اين استان شاهد چراي گله‌هاي شتر است.
به گزارش خبرگزاري ايانا، ابوالفضل ياوري در اين‌باره افزود:نوع پوشش گياهي هر منطقه نوع دام و تركيب آن شرايط صدور مجوز چرا را مشخص مي‌كند. شتر بايد متناسب با ظرفيت چرا، وارد مرتع خاردار و «خشبي» شود. مدت زمان چرا نيز بسيار مهم است.
وي اضافه كرد: هر شتر معادل ۶واحد دامي به‌حساب مي‌آيد و گوسفند معادل يك واحد دامي است. براي صدور مجوز چرا ظرفيت مراتع سنجيده مي‌شود. اگر ظرفيت يك مرتع به ازاي هر هكتار معادل دو دهم واحد دامي باشد، در هر ۶۰ هكتار مي‌تواند يك شتر چرا كند و اگر ظرفيت مرتع نيم واحد دامي باشد، هر ۱۲ هكتار يك شتر مجوز چرا دريافت خواهد كرد.
ياوري تأكيد كرد: اگر مرتعي گونه خشبي و خاردار مثل خارشتر، خارلته و... داشته باشد كه گوسفند تمايلي به خوردن اين‌گونه‌ها ندارد، در اين مراتع با هدف اصلاح و احيا و با درنظر گرفتن ظرفيت درست مرتع، براي چراي شتر هم پروانه صادر مي‌شود. به شرط آنكه شتر جزو دام بومي و محلي منطقه باشد و افراد اين دام را از نقاط ديگري به مرتع وارد نكرده باشند.
وي يادآورشد: زماني كه مرتع سير قهقرايي پيدا كرده و گونه‌هاي علفي و پهن برگ ما در اثر خشكسالي از بين رفته باشند، اگر اين مرتع امكان بازگشت به حالت اوليه را داشته باشد، بايد روي آن كار كنيم. اگر چنين شرايطي وجود نداشت، با رعايت ظرفيت مرتع جايگزيني دام امكان‌پذير است. به گفته وي، در يك اكوسيستم بياباني نمي‌توانيم انتظار داشته باشيم كه گياهان خوش‌خوراك ايجاد شود.
به گفته مديركل امور مراتع سازمان جنگلها پروانه‌هاي چرا براساس سوابق مميزي صادر مي‌شود. افرادي كه در مرحله مميزي صاحبان عرف شناخته مي‌شوند، مستندات لازم را ارائه مي‌دهند و برايشان پروانه چرا صادر مي‌شود. تاريخ ورود و خروج به مرتع نيز تابع شرايط اقليمي و پوشش گياهي منطقه است. اگر خشكسالي داشته باشيم، زمان ورود به مرتع به تأخير ميافتد و تعداد دام‌ها نيز بايد كاهش يابد همچنين اگر مرتع به‌دليل كوبيدگي خاك و... حالت تخريبي داشته باشد، در وضعيت صدور پروانه‌ها تغيير ايجاد مي‌شود. وي ادامه داد: در مراتع ييلاقي و قشلاقي فصل چراي دام متفاوت است و همواره كنترل مي‌كنيم كه در شرايط مناسب و در مدت زمان مناسب دام وارد مرتع شود.
ياوري خاطرنشان ساخت: دو روش مديريتي در مرتع داريم. يكي از طريق صدور پروانه چرا و ديگري كه ايده‌آل‌ترين روش است، شيوه‌هاي مشاركتي براي اجراي طرح‌هاي مرتعداري است. در طرح‌هاي مرتعداري ما برنامه پيش‌بيني مي‌كنيم. در هر سال برنامه‌ها بايد اجرا و پايش شود. درصورت انجام تعهدات با توجه به شرايط پوشش گياهي و طرح‌هاي پيش‌بيني شده، به تعداد مشخص دام وارد مرتع مي‌شود.