به گزارش مهر، بیودیزل استخراج شده از میکروجلبک بخشی مهم از حوزه بیوانرژی به حساب می‌آید. مقدار دی اکسید کربن تولیدی این ماده هنگام سوختن با نفت برابر است. اما این گاز از طریق فتوسنتز از بین میرود. این به معنای آن است که سوخت بیودیزل گازهاي گلخانه‌ای موجود را افزایش نمی‌دهد.
علاوه برآن تحقیقات نشان داده میکروجلبک درصد بسیار بالایی از زیست توده تولید می‌کند.
در همین راستا محققان ژاپنی به رهبری دکتر حمید حسینی در انسیستو Pulsed Power Science دانشگاه کوموماتو ژاپن تلاش کردند تا هزینه تولید بیودیزل و استخراج هیدروکربن از میکروجلبک را با استفاده از حوزه الکتریکی PEF بکاهند.
به طور معمول برای استخراج هیدروکربن از میکروجلبک از میدان الکتریکی پالسی (PEF) استفاده می‌شود. یک میدان الکتریکی پالسی میلی یا میکروثانیه‌ای معمولا برای ضعیف کردن دیواره‌های سلولی و افزایش نفوذپذیری به کار میرود که این امر استخراج عناصر موجود در داخل سلول را ممکن می‌کند. این روش بسیار پرهزینه است.
اما در روش جدید محققان دانشگاه کوموماتو به جای تمرکز روی دیواره سلول، روی ماتریکس جلبک تمرکز کردند. نانو PEF اصولا نیازمند انرژی کم‌تری است و البته به اندازه روش‌های معمول استخراج پرهزینه نیست.
به هرحال محققان چند آزمایش با نانو PEF روی میکروجلبک Botryococcus braunii) Bb) انجام دادند تا بهترین حوزه الکتریکی، انرژی، فرکانس توالی نبض را برای استخراج هیدروکربن بیابند. آنها متوجه شدند فرکانس پالس تقریبا هیچ تاثیری بر روی درصد استخراج نداشت. این بدین معناست که می‌توان به سرعت مقادیر بالای هیدروکربن را برای سامانه‌‌های صنعتی و بزرگ استخراج کرد.
در همین راستا حمید حسینی محقق ارشد این پروژه می‌گوید: شیوه جدید تا حدودی غیرمخرب است و ریزجلبک‌ها قادرند پس از پایان فرآیند استخراج، کلونی‌هایشان را بازسازی کنند.