دختر با غرور بال‌های فرشته‌ای خود را به او نشان می‌دهد و با خوشحالی می‌خندد. مربی گریم آنها که در انتهای یک میز بلند ایستاده است وقت نمی‌کند به آنها نگاه کند. او در مقابل ده‌ها کودک دیگر که در نوبت گریم و نقاشی صورت ایستاده‌اند گیج شده است.
2هفته ابتدای ماه گذشته در ایران جشن هفته کودک برپا بود. این جشن با شعار «جهانی شایسته کودکان، جهانی بدون خشونت» بزرگترین نهضت رسانه‌ای یونیسف ایران در سال 2007 و نخستین جشن روز کودک یونیسف ایران بود که برگزار شد.این گزارش همچنین نگاهی به انتشار کتاب یونیسف در ایران دارد.
جشن نهضت روز کودک که بر پیشگیری از خشونت علیه کودکان متمرکز بود در راستای برنامه5 ساله مشترک یونیسف و دولت ایران برای پیشگیری از کودک آزاری و ترویج مهارت‌های روابط والدین و فرزندان برگزار شد.
برنامه‌های ویژه جشن روز کودک با هدف نزدیک‌تر کردن بزرگترها و کودکان و ترغیب آنها به گذراندن وقت بیشتری به یکدیگر ترتیب داده شده بودند. این برنامه‌ها که هسته اصلی جشن روز کودک را تشکیل می‌دادند شامل پخش فیلم برای کودکان، کتابخوانی هنرمندان، کنسرت موسیقی و تئاتر بود. اما در این میان بازی‌های مشترک بین والدین و کودکان و خاطره‌گویی توسط هنرمندان بهترین بخش برنامه‌های روز کودک بودند.
پدری که با پسر 7ساله خود بیرون از خانه هنرمندان ایستاده بود ،گفت: «گاهی باید ما بزرگترها کودک شویم تا بهتر درک کنیم. خیلی وقت است که این‌طور بازی نکرده بودم.» او گفت: «احساس خیلی خوبی است. شاید باید یک نظرسنجی انجام دهید و ببینید چند نفر این احساس را تجربه کرده‌اند.»
پدری نیز که دختر 3 ساله‌اش روی دوشش بود و در کنار غرفه یونیسف ایستاده بود به کتابچه فارسی گزارش سازمان ملل در باره خشونت علیه کودکان اشاره کرد و پرسید آیا در این گزارش توصیههایی برای پیشگیری از کودک‌آزاری نیز وجود دارد. یکی از داوطلبان یونیسف نسخه‌ای از گزارش را به زبان کودکان به او داد و صفحاتی را که فعالیت‌هایی در مورد پیشگیری از کودک آزاری داشت به او نشان داد. پدر سرش را به علامت رضایت تکان داد و گزارش را برداشت.
حمایت رهبران مذهبی
البته هفته کودک تنها یکی از برنامه‌های یونیسف و همکارانش بود که به واسطه آن توجه عموم به مسئله خشونت علیه کودکان جلب شد. یکی دیگر از این فعالیت‌ها تهیه کتابی در مورد آموزش و تربیت کودکان بدون خشونت بود که اواخر ماه آینده به چاپ خواهد رسید. این کتاب نتیجه ماه‌ها بررسی تعدادی از برجسته‌ترین رهبران مذهبی ایران است که حمایت تام خود را در اختیار یونیسف و اهدافش در راستای پیشگیری از کودک‌آزاری قرار دادند.
آیت‌الله موسوی اردبیلی، آیت‌الله صانعی، آیت‌الله دکتر موسوی بجنوردی، آیت‌الله دکتر محقق داماد و ... ، از نمایندگان رهبران شیعی ایران بودند که در تهیه مطالب کتاب مشارکت کردند.
با توجه به ارزشی که دیدگاه‌های این رهبران شیعه دارد، انتظار می‌رود این کتاب نفوذی مهم در جامعه معتقدین دینی ایران داشته باشد. همچنین برای اولین بار2 نفر از مراجع تقلید یعنی آیات عظام موسوی اردبیلی و صانعی پیام‌هایی را به مناسبت روز کودک و در راستای ترویج حقوق کودک منتشر کردند.
ما روحانیون برای مواجهه با ایدز چه می‌توانیم بکنیم ؟
این نام یکی از انتشارات جدید یونیسف و شرکای آن، UNAIDS، وزارت بهداشت و دانشگاه امام صادق(ع) است که در آبان ماه سال جاری در اختیار عموم قرار خواهد گرفت. این کتاب که در راستای برنامه کشوری ایدز است با همکاری علمای مذهبی تهیه شده و تمرکز آن بر خط مشی اسلامی در پیشگیری از ایدز است.
کتاب «ما روحانیون برای مواجهه با ایدز چه می‌توانیم بکنیم؟» از سوی حسام الدین آشنا، عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق با کسب نظر از کارشناسان دانشگاه مفید، مدرسه علمی قم، سازمان تبلیغات اسلامی و سازمان بهزیستی نوشته شده است. تمامی ارقام و آمار این کتاب از سوی مرکز مدیریت بیماری‌های وزارت بهداشت به روز شده و متن آن از سوی یونیسف ایران مورد بازبینی قرار گرفته است تا اطمینان حاصل شود که انگ و تبعیض نسبت به افرادی که با اچ.آی.وی زندگی می‌کنند در آن وجود ندارد.
این کتاب 100 صفحه‌ای توضیح می‌دهد که چگونه هر مسلمان باید به عنوان وظیفه شرعی خود اطلاعاتی را در زمینه ایدز که یک بیماری رفتاری است و سلامت فرد و اجتماع را تهدید می‌کند، به دست آورد. کتاب یاد شده همچنین منظر اسلام را در این زمینه مطرح می‌کند به این گونه که ایدز تنبیه الهی برای گنهکاران نیست بلکه یک مشکل اجتماعی- رفتاری است.
بخش کلیدی این کتاب بر توصیههایی به روحانیون تمرکز دارد که در برخورد با افرادی که با اچ.آی. وی زندگی می‌کنند چه باید کرد. در این کتاب آمده است زمانی که روحانیون درباره راه‌های پیشگیری از این بیماری در جامعه صحبت می‌کنند بر کدام یک از ارزش‌های اجتماعی باید تأکید کنند و آنها را تشویق می‌کند که هرچه بیشتر حمایت و توجه را در بین جوامع ترویج کنند.
اگرچه به نظر می‌رسد گروه هدف این کتاب روحانیون هستند؛ اما از نظر نویسنده این کتاب می‌تواند مرجع خوبی باشد برای تمامی آنهایی که به نحوی در ارائه خدمات مربوط به امور اجتماعی و تغییر رفتاری مشارکت می‌کنند ازجمله پزشکان، مددکاران اجتماعی، روان‌شناسان و رسانه‌ها.