روزنامه شرق نوشت: در تازه‌ترين شايعه كه از ديروز قوت گرفت - و البته تكذيب شد- نام حجت‌الاسلام علي‌اكبر ناطق‌نوري براي جانشيني سر زبان‌ها افتاده است. اين شايعه از آنجا قوت گرفته است كه او يكي، دو روز قبل از انتخابات رياست‌جمهوري ٩٦ از رياست سازمان بازرسي نهاد رهبري استعفا داد.
آيت‌الله موحدي‌كرماني در حالي تنها چند روز پس از درگذشت ناگهانی اکبر هاشمی‌رفسنجانی به رياست موقت مجمع تشخيص مصلحت منصوب شد كه گمانه‌زني‌ها حكايت از اين دارد كه حضور او در اين سمت دائمي نخواهد بود، به‌ويژه اينكه اسفند ٩٥ دوره پنج‌ساله اعضای حقيقي مجمع به اتمام رسيده و اعضای جديد بايد براي يك دوره پنج ساله ديگر با حكم رهبري منصوب شوند. براساس قانون اساسی ایران، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را مقام معظم رهبري تعیین می‌کند. همچنین برای کرسی آقای هاشمی در مجلس خبرگان رهبری هم مطابق ماده ۷۹ آیین نامه اجرائی قانون انتخابات مجلس خبرگان، باید در استان تهران انتخابات میان‌دوره‌ای برگزار شود تا نماینده‌ای جایگزین وی تعیین شود.
مقام معظم رهبري ٢٤ اسفند سال ١٣٩٠ در حکمی رئیس و اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام را برای یک دوره پنج‌ساله منصوب کردند. هاشمي رفسنجاني ٢٧ سال رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام بود. مجمع تشخیص مصلحت نظام در سال ۱۳۶۶ و به فرمان امام خميني (ره) ايجاد شد و در بازنگری قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ رسما وارد قانون اساسی شد. همان روزهاي بعد از درگذشت آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني شايعه‌اي مطرح شد مبني بر اينكه محمود احمدي‌نژاد به جاي او به مجمع خواهد رفت. همان كسي كه در دوران رياست جمهوري‌اش بيشترين تعارض‌ها را هم با شخص هاشمي و هم با خود ساختار مجمع تشخيص مصلحت داشت و حتي معاونش آن را «مجمع بي‌كارها» لقب داده بود. اگرچه برخي ديگر هم معتقد بودند با توجه به نهي احمدي‌نژاد از بازگشت به عرصه رقابت‌هاي انتخاباتي از سوي مقامات عالي نظام، احتمال رسيدن اين سمت به او بعيد است.
تصور غالب اين است كه پست رياست مجمع تشخيص مصلحت نظام عرفا بايد به يك روحاني باسابقه برسد. همان زمان از علی‌اکبر ناطق‌نوری، سیدمحمود هاشمی‌شاهرودی و قربانعلی دری‌نجف‌آبادی هم به عنوان ديگر گزينه‌هاي اين سمت ياد مي‌شد. شاید از میان این افراد، شخصی که از نظر وزنه سیاسی و سابقه اجرائی در میان روحانیون موجود که به مشی آیت‌الله هاشمی آشناتر است، علی‌اکبر ناطق‌نوری است که هم قادر است تا رؤسای سه قوه را در کنار خود قرار دهد و میان آنان به مصلحت‌انديشي بپردازد و هم از نظر شخصیتی قادر به اداره این نهاد مهم است که سیاست‌های کلی نظام و برنامه‌های توسعه‌ای را تدوین می‌کند. مجمع تشخيص مصلحت نظام در دوران هاشمي‌رفسنجاني بسيار پرخبر بود.
به جز جلسه‌هاي رسمي، يك هفته در ميان، شنبه‌ها، كه درباره سياست‌هاي كلي نظام، انتخابات، محيط زيست، برنامه توسعه و... بحث و بررسي و مصوباتي صادر مي‌شد. شخص خود هاشمي‌رفسنجاني هم بسيار پرخبر بود. روزي نبود كه ديداري با جمعي از فعالان سياسي، اقتصادي، اجتماعي و... نداشته باشد. مجمع تشخيص مصلحت نظام، بعد از هاشمي روزهاي ركود خود را طي مي‌كند.
مشخصا جلسه‌هاي شنبه‌ها به حالت نيمه‌تعطيل در‌آمده است و روابط‌عمومي مجمع ديگر خبري از اين جلسات ارسال نمي‌كند. آيت‌الله موحدي‌كرماني هم گويا چندان در مجمع مستقر نيست. او كه رياست جامعه روحانيت مبارز را هم عهده‌دار است، برخلاف هاشمي شخصيتي تكنوكراتيك با پشتوانه كار اجرائي و آشنا به امور اداري و قوانين نيست. اين درحالي است كه مجمع تشخيص مصلحت نظام از سال ٧٦ تنها محل كار هاشمي‌رفسنجاني بود. او هر روز صبح از جماران تا مرمر را طي مي‌كرد تا به مجمع برسد و عصر بازمي‌گشت؛ به گواه نزديكانش، بسيار كم مرخصي مي‌رفت و شب‌ها هم كه به خانه باز مي‌گشت پرونده‌هاي مطالعه‌نشده كارهاي روزانه را همراهش به خانه مي‌برد. به نظر مي‌رسد كه در ميان گزينه‌هاي موجود، شايد علي‌اكبر ناطق‌نوري شبيه‌ترين فرد به هاشمي براي جايگزيني اوست و براي همين هم هر‌از‌گاهي شايعه انتصابش به رياست مجمع به گوش مي‌رسد.