تماشاگران تلويزيون پس از مدت‌ها شاهد پخش سريالي از شبكه يك بودند كه سازندگان آن كوشيده‌اند با خلاقيت و نوآوري حرف‌هاي تازه در فرم و محتوا داشته باشند. درواقع، «ديوار شيشه‌اي» يك سريال تركيبي از اجرا و نمايش است كه توانسته در مدت زمان اندك توجه بسياري را به‌خود جلب كند. گرچه برخي داستان‌ها تازه نيستند اما نحوه پرداخت و ارائه آن براي تماشاگران تلويزيون تازگي دارد.
حضور شخصيت‌هاي نمايشي افزون بر داستان‌هاي اين مجموعه در بخش اجرا و گفت‌وگو با مجري برنامه كه در اصل هم اجرا دارد هم نمايش، نوعي بازي است كه سبب شده حرف‌ها و پيام‌هاي اين مجموعه به خوبي منتقل شود. اغلب متن‌هاي سريال كه توسط گروهي از نويسندگان نام‌آشنا نوشته شده، با حضور كارگردانان مختلف با سبك و سياق مخصوص به‌خود به تصوير درآمد و فراتر از آثار متداول در توليد سريال‌هاي تلويزيوني بود.
در اين سريال براي قوي‌تر كردن ساختار و تأثيرگذاري اجتماعي از عوامل هنري و بازيگران شناخته‌شده و تواناي سينما و تلويزيون استفاده شد كه حضور بازيگران در مجموعه توانست از ديگر نقاط قوت سريال باشد. بازيگران با ارائه هنر خود و ايفاي نقش نسبتا مطلوب در تأثيرگذاري داستان‌هاي ديوار شيشه‌اي نقش مؤثر داشتند.
مجموعه ديوار شيشه‌اي با استفاده از شيوه فاصله‌گذاري موسوم به برشتي علاوه بر ايجاد ارتباط نمايشي با مخاطبان و ايجاد فاصله ميان اجرا و بازي‌هاي نمايشي توليد شد. شيوه بازي از ديگر نكاتي است كه براي مخاطب جذاب بود و اين شيوه در تهيه و كارگرداني مجموعه‌هاي تلويزيوني نوآورانه است.