پس از هشدار و تذكر رهبري در 17 ارديبهشت‌ماه، بسياري از منتقدان آموزش و پرورش و كساني كه از مدت‌ها قبل نسبت به امضاي اين سند اعتراض كرده بودند، تلاش كردند عواقب موضوع را براي مردم تشريح كنند. منتقدان اصرار دارند سند 2030راه ورود غربي‌ها به كشور را هموار مي‌كند و حتي از آن تحت عنوان كاپيتالاسيون فرهنگي ياد مي‌كنند. اين انتقاد‌ها وقتي جزئي‌تر و تند‌تر مي‌شود به مسائلي مانند بي‌توجهي به آموزه‌هاي ديني، آموزش مسائل جنسي و ترويج همجنسگرايي در مدارس مي‌رسد؛ موضوعي كه با واكنش و توضيح دولت و مسئولان آموزش و پرورش همراه بوده است.
در رأس اين منتقدان شايد بتوان به حسن رحيم‌پورازغدي، عضو شوراي‌عالي انقلاب فرهنگي اشاره كرد كه معتقد است اين سند نه‌تنها پاي مستشاران خارجي را به آموزش و پرورش باز مي‌كند، بلكه طبق آن «در مدارس ما همجنس‌بازان مي‌توانند كلاس آموزشي داشته باشند».
در برابر، دولتي‌ها با تأكيد بر اينكه اين سند نه مخفيانه امضا شده و نه بار حقوقي براي كشوردارد، تأكيد مي‌كنند كه ايران اين اختيار را دارد كه هر كجا و هر بخشي از اين سند را لازم دانست، اجرا نكند. آنها حتي برخي منتقدان اين سند را به «بي‌تقوايي» در انتقاد از دولت با بزرگ‌نمايي در عواقب اين موضوع متهم مي‌كنند.
انتشار ويدئويي در اينترنت با زيرنويس فارسي كه در آن پدر و مادر‌ها با فرزندان‌شان درباره چگونگي بچه‌دار شدن و تولد بچه‌ها حرف مي‌زنند، يكي از نكات پربحث در اين زمينه است. هم اين ويدئو و هم ترجمه فارسي كتابي درباره اينكه «بچه‌ها از كجا مي‌آيند» در فضاي مجازي با واكنش عده‌اي از مسئولان دولتي مواجه شده و آنها گفته‌اند هرگز چنين مواردي وارد محتواي آموزشي مدارس نشده است. البته منتقدان مي‌گويند مشخصا آن كتاب ترجمه، در برخي مهدكودك‌ها و البته به‌صورت غيررسمي تدريس مي‌شود.
به اين ترتيب آموزش مسائل جنسي به دانش‌آموزان در اين ماجرا پربحث شد. پايگاه اطلاع‌رساني دولت 25ارديبهشت با صدور بيانيه‌اي تأكيد كرد: «پذيرش آموزش همجنسگرايي و آموزش‌هاي جنسي در سند ۲۰۳۰ كذب محض است.» سخنگوي دولت و وزير آموزش‌و‌پرورش هم اين موضوع را تكذيب كردند.
در آموزش و پرورش حتي مديران كل استاني نيز گفت‌وگوهايي با رسانه‌ها ترتيب دادند و از آنچه «انتشار اخبار جعلي درباره اين سند» توصيف مي‌كردند، گلايه كردند. وزير آموزش و پرورش با تأييد بر اينكه در اين سند مواردي وجود دارد كه از نظر شرعي و عرفي داراي اشكال است، تأكيد كرد كه اين موارد اجرا نخواهد شد. فخرالدين احمدي‌دانش‌آشتياني در تازه‌ترين اظهارنظر با گلايه دوباره از طرح مسائل نادرست درباره اين سند گفته است: «به هيچ عنوان از ابتدا اين مسائل را در مدارس و وزارت آموزش و پرورش نداشتيم و نخواهيم داشت.» اين همان موضوعي است كه عده‌اي از كارشناسان درباره آن اظهار نگراني مي‌كنند.
- تابوي آموزش مسائل جنسي
وزير آموزش و پرورش در خلال اظهارنظر درباره سند 2030 ، به‌طور كلي هرگونه آموزش مسائل جنسي در مدارس يا داشتن برنامه‌اي براي اين كار را تكذيب كرده است. آموزش مسائل جنسي به كودكان نه‌تنها در ايران بلكه در همه دنيا يك موضوع پيچيده و البته پرحاشيه است كه مخالفان و موافقان جدي دارد. تا‌كنون كارشناسان زيادي تأكيد كرده‌اند كه بايد راهي براي ورود حساب شده، بموقع و استاندارد اين مسائل به مدارس باز كرد. آنها برخي آزارهاي جنسي دانش‌آموزان در مدارس و خارج از مدارس را شاهدي براي ضرورت آشنايي كودكان با اين مسائل مي‌دانند و اصرار دارند نبايد از اين موضوع بي‌تفاوت عبور كرد.
دكتر اباذر اشتري، جامعه‌شناس مي‌گويد: «دانش‌آموزان دختر ما در مقطع ابتدايي و دانش‌آموزان پسر در مقطع متوسطه با مسئله بلوغ مواجه هستند. مطالعات زيادي تأييد مي‌كند كه آنها به دلايل مختلف فرهنگي در خانه در اين زمينه آموزش نمي‌بينند. دريافت اطلاعات در اين زمينه از دوستان يا اينترنت حتما آسيب‌زاست و چه جايي بهتر از آموزش در مدرسه وجود دارد؟» دكتر اشتري اين نگراني را مطرح مي‌كند كه ممكن است در مسير تلاش مسئولان آموزش و پرورش براي پاسخ به انتقاد‌ها درباره سند2030، اين موضوع مهم يعني آموزش مسائل جنسي به دانش‌آموزان به كلي فراموش شود و همه تلاش‌هاي انجام شده در اين زمينه از بين برود و اين مسير سخت هرگز هموار نشود.
اشاره او به سختي آموزش مسائل جنسي در مدارس را حميدرضا كفاش، معاون پيشين وزير آموزش و پرورش در سال 93چنين توضيح داده بود: « سازمان پژوهش چند وقت پيش درباره پيشگيري از ايدز به ميدان آمد و شروع به ارائه آموزش‌هايي كرد، ولي بلافاصله صداي خيلي‌ها از نقاط مختلف بلند شد و گفتند يعني چه و چه دليلي وجود دارد كه چنين آموزش‌هايي وجود داشته باشد؛ بنابراين اينطور نيست كه مثلا ما آموزش‌هاي مربوط به بدن دانش‌آموزان را در جزوه‌هايي چاپ كنيم و به تيراژ ميليوني هم برسانيم و بتوانيم راحت كارمان را پيش ببريم.»
حالا خلاصه همه نگراني‌ها اين است كه آيا يك موضوع تخصصي تربيتي - آموزشي در اختلاف‌هاي سياسي شده به كلي فراموش مي‌شود؟