و بیان این که هر سال ترافکی تهران کلان‌شهرها نسبت به سال قبل همواره تشدید شده، نیز تازگی ندارد. البته بسیار جای نگرانی است. مهم این است که جهت حل این معضل، به‌صورت هوشمندانه، برنامه‌ریزی کرده، کارشناسانه وبا استفاده از تکنولوژی روز دنیا اقدام کنیم و از اقدامات مقطعی و زودگذر که وضع را در کوتاه‌مدت بهتر و در بلندمدت بدتر می‌کند، جدا پرهیز کنیم. مسلماً ما تنه کشورینیستیم که با این مشکل مواجه شده‌ایم. قطعاً باید از تجربیات جهانی استفاده کنیم. البته تقلید از سایرین اشتباه است، اما استفاده از تجربیات آنها اجتناب‌ناپذیر و در دنیای امروز امری بدیهی و مقبول است و این نقطه قوت است که توانمندی استفاده از همه پتانسیل‌های داخلی و خارجی را داشته باشیم.
اتفاق مهمی که در چند سال اخیر در تهران افتاده که شاید آن را با ادوار گذشته متمایز می‌کند، حرکت هدفمند و با برنامه برای حل مشکل ترافیک می‌باشد و همه حرف‌های ما در این چند سال حول و محورهای خاصی بوده و از حرکت زیگزاگی اجتناب کرده‌ایم و معمولاً خبرگان حمل و نقل و ترافیک طی این مدت به جهت‌گیری‌های ما در این رابطه ایراد خاصی وارد نکرده‌اند. علت این است که ترافیک تهران را از دریچه کاملاً تخصصی نگریسته‌ایم و نگذاشته‌ایم دستخوش سلائق افراد شود. ابتدا به تحلیل کلان مشکل ترافیک تهران و شبیه‌سازی آن با سناریوهای مختلف پرداخته، سپس با تعامل با متخصصین داخلی و جهانی، به مجموعه راه‌حل‌های مشکل ترافیک با نگرش علمی و همه‌جانبه دست یافتیم و مسیر و جهت حرکت را مشخص کردیم. در حقیقت، حرکت از پایین به بالا و با نظرات کارشناسان و سپس تأیید مدیران شکل گرفت.
در این مجموعه مدون حل مشکل ترافیک تهران را صرفاً در صورتی مفید دانسته‌ایم که همراه با حل مشکل آلودگی هوا باشد. زیرا اگرچه حدود 90 درصد مشکل آلودگی هوای تهران، از ترافیک است، اما لزوماً حل مشکل ترافیک به حل مشکل آلودگی هوا منتج نمی‌گردد.
مثلاً با ساخت ده‌ها بزرگراه و دوطبقه کردن برخی بزرگراه ها و ... مشکل ترافیک مسلماً به صورت مقطعی حل می‌شود (گرچه در آینده، تقاضای سفر» آن را خنثی می‌کند) ولی حتی در همین مقطع اولیه هم طبق مدل‌های شبیه‌سازی ترافیک، می‌بینیم که آلودگی هوای تهران بیشتر می‌شود. پس راه‌حل‌های دیگر برگزیده شدند که هر دو هدف را به‌طور همزمان برآورده کنند.
به هر حال در این مجموعه راه‌حل‌های مشکل ترافیک، با روش‌های علمی، مواردی از قبیل چشم‌انداز، مأموریت، استراتژی‌ها و راهکارها استخراج شده و 40 راهکار مشخص و غیرمبهم و امکان‌پذیر برای حل مشکل ترافیک و آلودگی هوای تهران استخراج و مدون شده است.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که بسیاری اوقات برنامه‌ای تدوین می‌گردد ولی اجرا نمی‌شود. اما آنچه مهم است، اصرار شهرداری تهران بر اجرای این برنامه‌هاست. فلذا هر اقدامی که هم‌اکنون در حوزه ترافیک شهرداری ملاحظه می‌گردد اعم ازBRT ، افزایش بودجه مترو، تأکید بر راه‌اندازی خطوط ویژه بزرگراهی، مدیریت تقاضا، ایجاد و توسعه سیستم‌های هوشمند، ارتقاء سطح تکنولوژی، اولویت‌دهی به عبور خودروهای چند سرنشین (از برنامه‌های آتی)، فرهنگ‌سازی ترافیک و... همه و همه بدون استثناء در راستای هرم مدیریت ترافیک یعنی در یک چارچوب هدفمند مطرح می‌گردد.
هنگامی که جهت حرکت اشتباه باشد، «سرعت بالاتر» اجرا باعث می‌شود تا هرچه زودت از هدف دورتر شویم. فلذا باید «جهت حرکت» درست باشد، ما معتقدیم جهت‌گیری ما در حل مشکل ترافیک تهران کاملاً صحیح، علمی و کارشناسانه است. به همین علت سرعت حرکت را باید افزایش دهیم. زیرا معتقدیم هدفمند حرکت می‌کنیم.
مسلماً چنانچه مدیریت واحد ترافیک وجود می‌داشت، سرعت حرکت ما می‌توانست چندین برابر سرعت فعلی باشد و قطعاً ظرف 5 سال مشکل ترافیک تهران به‌کلی حل می‌شد و روند آینده هم به‌نحوی می‌بود که علی‌رغم رشد پارامترهای شهری، این مشکل هرگز در شهر تهران بوجود نمی‌آمد. زیرا استراتژی‌های ما، شهر را دارای یک حمل و نقل پایدار می‌کند. البته حال هم که مدیریت واحد ترافیک وجود ندارد، شهرداری تهران سعی خواهد کرد با تعامل و تلاش بیشتر، تمام سعی خود را برای حل این مشکل مبذول نماید تا مردم در شهری بدون مشکل ترافیک و آلودگی هوا، زندگی راحت و شادابی داشته باشند.