به گزارش ایرنا، در این پژوهش محققان به جای استفاده از ابزارهای ردگیری ماهواره‌ای که هزینه سنگینی دارند، تجهیزات خود را روی بدن پرندگان مهاجر نصب کردند. اما بسیاری از این پرندگان جوان هرگز به مقصد خود نرسیدند.
معمولا محققان مطالعات خود را روی پرندگان بالغ انجام می‌دهند، زیرا این پرندگان شانس بالاتری برای بقا در جریان یک مهاجرت بزرگ دارند. اما محققان هلندی برای این منظور از 31 سنقر جوان که به تازگی در فنلاند متولد شده بودند، استفاده کردند و 27 پرنده توانستند تا فصل زمستان خود را به سرزمین‌های جنوبی برسانند. از این بین 24 پرنده از اولین مهاجرت خود جان سالم به در بردند و خود را به مالی و کنگو رساندند.
در این تحقیقات معلوم شد مقصد مهاجرت پرندگان در منطقه‌ای به وسعت 3300 کیلومتر پراکنده است. زمانی که محققان مسیرهای مهاجرت پرندگان و شرایط بادهای محلی را مقایسه کردند، به این نتیجه رسیدند که مسیر حرکت هر پرنده تحت تاثیر آب و هوا قرار داشته است. در واقع بر خلاف تصور پیشین عوامل ژنتیکی تعیین‌کننده مسیر حرکت پرندگان در مهاجرت‌های بزرگ نیستند، بلکه عوامل آب و هوایی تعیین می‌کنند که پرندگان در زمستان به کجا مهاجرت کنند.
محققان معتقدند این استراتژی در بین پرندگان بسیار مرسوم است و زمانی شکل گرفته که زیستگاه‌های بسیاری در منطقه گرمسیر آفریقا برای سپری کردن فصل سرما وجود داشته است؛ اما با توجه به تغییرات آب و هوایی زمین اگر پرندگان از همین استراتژی تبعیت کنند، لازم است طرفداران محیط زیست از وجود زیستگاه‌های مناسب در مقاصد احتمالی پرندگان اطمینان حاصل کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Proceedings of Royal Society B منتشر شده است.