اين جمله كه بخشي از يادداشت محمدمهدي عسگرپور براي آغاز نمايش فيلم «هفت و پنج دقيقه» بوده، شايد دقيق‌ترين تعبير درباره سرنوشت خود فيلم هم باشد؛ اثري كه 8سال پس از توليد و درحالي‌كه قرار بود يك اتفاق در سينماي ايران باشد، سر از گروه هنر و تجربه درآورد تا نخستين تجربه ساختن يك پروژه تمام و كمال در خارج از مرزهاي ايران در سال‌هاي پس از انقلاب سرنوشتي غريب پيدا كند. به بهانه آغاز دومين فصل نمايش هفت و پنج دقيقه در گروه هنر و تجربه، چند دقيقه پاي حرف‌هاي عسگرپور نشستيم.
- خودكشي دامن فيلم را گرفت
«فيلم در اين سال‌ها با مجموعه‌اي از اتفاق‌هاي بد روبه‌رو بوده است. قرار بود فيلم ابتدا در فرانسه به نمايش درآيد و بعد در ايران اما اختلاف بين تهيه‌كننده و سرمايه‌گذاران همه‌‌چيز را به هم ريخت.» عسگرپور اين حرف‌ها را در جواب چرايي نمايش هفت و پنج دقيقه با اين تأخير طولاني به همشهري مي‌گويد و ادامه مي‌دهد: «شريك فرانسوي بعد از پايان فيلمبرداري نتوانست ادامه دهد و كار در مرحله تدوين و صداگذاري رها شد. بعد از اينكه آقاي محمدرضا تخت‌كشيان به‌عنوان تهيه‌كننده با بنياد سينمايي فارابي براي ادامه كار به تفاهم رسيد، ما نه‌تنها فرصت اكران فرانسه را از دست داده بوديم بلكه حتي نتوانستيم هفت و پنج دقيقه را به جشنواره‌هاي خارجي بفرستيم.»
عسگرپور درباره اينكه چرا بعد از حل و فصل مشكلات باز هم فيلم به نمايش درنيامد به يك نكته مهم ديگر اشاره مي‌كند: «اكران داخلي جزو فازهاي بعدي برنامه ما بود كه به‌خاطر مشكلات پيش‌آمده به فاز اول بدل شد. زبان فيلم ما فرانسوي است و طبعا در نمايش عمومي ايران با استقبال روبه‌رو نمي‌شود. مالك پروژه پيشنهاد دوبله داد كه من مخالف بودم. تا اينكه گروه هنر و تجربه آغاز به‌كار كرد اما آقاي تخت‌كشيان ترجيح داد براي نمايش عمومي تلاش كند؛ هر چند سرانجام هفت و پنج دقيقه سهم گروه هنر و تجربه شد. ما به يك دوره بد از نمايش فيلم‌ها در اين گروه هم خورديم؛ نه اثري از انگيزه‌ها و تلاش‌هاي پيشين هست نه مي‌توان فشارهاي سينماي بدنه را ناديده گرفت. خلاصه كه حيف... .»
- فيلمي كه كهنه و داستاني كه لوث شد
مديرعامل پيشين خانه سينما درباره انتقادهايي كه به فيلم وارد است و برخي ضعف‌هاي داستاني و ساختاري مشهود در آن، عمده دلايل را به گذر زمان نسبت مي‌دهد و تأكيد مي‌كند: «نه اين فيلم كه هر فيلمي درصدي از رنگ و بويش را از زمان و دوره‌اي كه در آن ساخته مي‌شود مي‌گيرد و طبيعي است كه هفت و پنج دقيقه من هم بعد از اين همه سال بالاخره در نگاه مخاطب با نوعي ضعف همراه مي‌شود.»
وقتي به ديالوگ‌هاي نچسب فيلم هم اشاره مي‌كنيم، مي‌گويد: «من از خيلي‌ها شنيدم كه صحنه توقف رضا عطاران براي نماز و ديالوگ رضا كيانيان درباره جراحت سال‌هاي جنگ خوب نيست. نمي‌خواهم دفاع كنم اما بايد بپذيريم دگرگوني‌هاي اجتماعي بسياري در اين سال‌ها رخ داده و احساس تكراري بودن چنين صحنه‌هايي طبيعي است. مطمئنم 10سال ديگر نوع نگاه به ارزش‌ها با همين امروز بسيار متفاوت خواهد بود. من تسليم سرنوشتي هستم كه براي فيلم پيش آمد.»
- داستان فيلم در پنج دقيقه
«هفت و پنج دقيقه» داستان زني ايراني فرانسوي را روايت مي‌كند كه رماني درباره خودكشي مي‌نويسد. او كه درگير طلاق و دست و پنجه نرم كردن با مشكلات مادر پير و پسرش هم هست، به سرطان مبتلا مي‌شود. ديدار با يك آشناي قديمي كه از ايران آمده ماجراهايي در پي دارد و... . ايزابل پاسكو، رضا عطاران، رضا كيانيان و چند بازيگر فرانسوي در فيلم ايفاي نقش كرده‌اند.