به گزارش پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري، افراسياب گراوند سرپرست هيأت باستان‌شناسي حوضه آبگير سد سيلوه گفت: دشت ميانكوهي سيلوه پيرانشهر، به‌دليل رودهاي دائمي، چشمه‌ها، منابع حيواني و گياهي، مراتع و زمين‌هاي حاصلخيز كه در آن وجود دارد، از ديرباز براي استقرار بسيار مستعد بود.
اين باستان‌شناس افزود: پروژه بررسي سد سيلوه با هدف شناسايي مكان‌هاي استقراري، مشخص‌كردن پراكندگي محل‌هاي باستاني، پيمايش دقيق و هدفمند كل شبكه و محدوده آبگيري و معرفي تمامي آثار تاريخي و فرهنگي مكشوفه صورت گرفت.
وي افزود: در بررسي باستان شناختي سد سيلوه شامل يك دشت حاصلخيز و كوهپايه‌اي به مساحت ۹۹ كيلومترمربع در شمال غربي شهرستان پيرانشهر و وجود عوارض طبيعي كوه‌ها در دور تا دور آن براي شناسايي و كنترل بهتر عوارض دشت ميانكوهي به 2بخش شمالي و جنوبي تقسيم شد.
گراوند با اشاره به اينكه بررسي به‌صورت پيمايشي با پاي پياده انجام گرفته، گفت: غارها، پناهگاه‌هاي صخره‌اي و محوطه‌هايي كه داراي شرايط استقرار بودند، به‌ويژه حاشيه رودها، نهرها، چشمه‌ها، دره‌ها، كوهپايه‌ها و مسير سيلاب‌هاي فصلي بررسي شد.
در بررسي‌ها تعداد ۳۹ محوطه مورد شناسايي قرار گرفت كه با توجه به مطالعه روي داده‌هاي فرهنگي به‌ويژه داده‌هاي سفالي به‌دست آمده از بررسي، معلوم شد آثار شناسايي شده متعلق به ادوار مختلف فرهنگي- تاريخي از دوره نوسنگي، مس سنگي، مفرغ، آهن، دوران تاريخي و اسلامي هستند.