براساس گزارش لايو‌ساينس، اما در سال‌هاي اخير مطالعات نشان داده‌اند كه نور مي‌تواند رفتاري مايع مانند نيز داشته‌باشد، و در اطراف جسمي جاري شده و از سمت ديگر آن به يكديگر بپيوندد. تا پيش از اين چنين پديده‌اي تنها تحت شرايطي خاص،مثلا اتاقك آزمايشگاهي با دماي نزديك به صفر مطلق قابل مشاهده بود.
اكنون محققان نشان داده‌اند كه نور از حالت عجيب‌تري به نام حالت ابرمايعي نيز برخوردار است،كه در آن ذرات نور بدون كوچكترين اصطكاك يا چسبندگي در اطراف جسمي جاري مي‌شوند. در اين حالت نور وضعيت مايعات بدون اصطكاك را دارد و در اطراف موانعي كه در مسيرش قرار دارد بدون كوچكترين ريزموج يا الگوي گرداب‌مانندي جريان پيدا مي‌كند. و جالبتر اينكه مي‌توان اين پديده را در شرايط عادي يك اتاق با فشاري معمولي نيز مشاهده كرد.
محققان مركز CNR ايتاليا، پلي‌تكنيك مونترال، امپريال كالج لندن، دانشگاه دل‌سالنتوي ايتاليا و دانشگاه آلتوي فنلاند اين پديده را با قرار دادن لايه‌اي بسيار باريك از مولكول‌هايي ارگانيك در ميان دو آينه بسيار شفاف بازسازي كرده و نور را در حالت مايع هيبريدي به جريان درآوردند.
به گفته محققان به اين شيوه مي‌توان ويژگي‌هاي فوتون‌ها، مانند جرم موثر نوري و شتاب آنها، را با تعاملات قوي الكترون‌هاي درون مولكول‌ها تركيب كرد. در شرايط عادي مايع در اطراف جسمي كه در مسير جريانش قرار بگيرد درگير شده و ريز‌موج‌ها و گرداب‌ها را تشكيل مي‌دهد. در يك ابرمايع اين آشفتگي‌ها وجود ندارد و مايع بدون كوچكترين آشفتگي به مسير خود ادامه مي‌دهد.
اين حالت ابرمايعي را گاه با عنوان حالت پنجم يا چگالش بوز-اينشتين مي‌شناسند. ذرات نور در اين حالت ماننك يك تك‌موج ميكروسكوپي رفتار مي‌كنند و در فركانسي مشابه نوسان دارند و به شكلي متناقض رفتارهاي مايعات، جامدات و گازها را با يكديگر تركيب مي‌كنند.