جز حضور نماينده سازمان‌هاي مردم‌نهاد وزارت كار در يك برنامه راديويي، تقريبا هيچ برنامه يا اظهارنظري درباره اين موضوع از سوي مسئولان دولتي قابل رديابي نيست. اين‌در‌حالي است كه گزارش‌هاي غيررسمي وجود 7ميليون كودك كار در كشور را تأييد مي‌كند كه 50درصد آنها را كودكان مهاجر از كشورهاي افغانستان، پاكستان و... تشكيل مي‌دهند. اجبار به‌كار البته تنها مشكل اين كودكان نيست، بلكه تعداد قابل توجهي از آنها درگير موضوع مواد‌مخدر و اعتياد هستند. سلامت بيشتر اين كودكان به‌دليل زباله‌گردي و بي‌خانماني با تهديد جدي مواجه است. بازماندگي از تحصيل و بي‌سوادي هم معضل ديگر قابل توجه درباره اين كودكان است.
اگرچه در مناسبت‌هاي مختلف توجه سازمان‌هاي غيردولتي و افكار عمومي به كودكان كار بيشتر مي‌شود اما وجود يك روز جهاني يا ملي در تقويم نيز مي‌تواند بهانه ديگري براي پرداختن به اين موضوع باشد. هفته گذشته معاون رئيس‌جمهور در امور زنان در واكنش به پيشنهاد فعالان حقوق كودك مبني بر ثبت روز مبارزه با كار كودكان در تقويم ملي كشور وعده داد كه تمام توان خود را در اين زمينه به‌كار گيرد.