براساس گزارش BBC، دانشمندان با تحلیل صخره‌های قديمي آثار تصاعد فوران‌های عظیم آتشفشانی که حدود 200 میلیون سال پيش روی داده‌بودند را يافتند. این شرایط می‌توانسته باعث بزرگترین انقراض انبوه شود که به دایناسورها امکان می‌داد بر ديگر گونه‌ها غلبه کنند.
لورنس پرسیوال محقق بخش علوم زمین شناسی دانشگاه آکسفورد مي‌گويد دایناسورها توانسته‌اند از آن فرصت اکولوژیکی که با انقراض انبوه ایجاد شده بود بهره برداری کنند.
محققان صخره های آتشفشانی از چهار قاره که قدمت آنها به این دوره متلاطم می رسد را بررسی کردند. قبلا میزان نوسان کربن در این صخره‌ها در مطالعه دیگری ارزیابی شده بود که به افزایش دی‌اکسید کربن در اثر فوران‌های آتشفشانی ارتباط دارد.
اما این تحقیقات جنبه دیگری از فعالیت آتشفشانی را بررسی کرد: میزان جیوه. وقتی آتشفشان ها فوران می کنند، ردی از جیوه با غبار برخاسته از آنها به آسمان می رود و در جو منتشر می شود. این جیوه بعدا نشست می کند و میلیون ها سال در زمین باقی می ماند.
آقای پرسیوال توضیح داد اگر بتوان تغيير بزرگی در جیوه را در این رسوبات دید، مي‌توان استنباط کرد که دقیقا در آن زمان فعالیت آتشفشانی وجود داشته و این چیزی است که ما در زمان این انقراض می بینیم. محققان شواهد جهش های بزرگ در فعالیت آتشفشانی که برای حدود یک میلیون سال ادامه یافت را کشف کردند.
به گفته تمسین ماتر از دانشگاه آکسفورد در این یک میلیون سال احتمالا نواحی مختلف در زمان‌های مختلف فعال بودند. دوره فوران‌ها احتمالا حدود ده سال طول می‌کشید که حجم عظیمی مواد مذاب و گازها را به سطح می‌آورد. به گفته وي هرچیزی در محیط مجاور این فوران‌ها دچار وضعیت ناگواری می‌شد. اما موجوداتی که دور از محل زیست می‌کردند نيز به دردسر می‌افتادند، فوران های مکرر تاثیری ویرانگر بر محیط وسیع‌تر می‌گذاشت، نور خورشید را سد می کرد و به افزایش سطح دی اکسید کربن منجر می شد. این رويداد می‌توانست به انقراض انبوه گونه‌هاي زيستي دامن بزند. با این حال دایناسورهای اولیه از آن دوران جهنمی جان به در بردند اگرچه هنوز چگونگي آن مشخص نيست. اما زمانی که آتشفشان ها فروکش کردند، تعداد کمی از رقبای دایناسورها باقی مانده بودند، که شروع عصر حاکمیت دایناسورها را در پی داشت.