الان من نوعي كه متولد تهران هستم و گذشته اين شهر را در مواقع دوران نوجواني و جواني‌ام خوب به خاطر دارم، وقتي به يك مقايسه ساده ميان گذشته و امروز مي‌پردازم متوجه عمق فاجعه مي‌شوم. شايد جوان‌هاي امروز باورشان نشود كه روزگاري اين شهر خلوت و آرام بود؛ شهري كه به آب و هواي خوش شهره بود نه اينكه آلودگي هوايش بيداد كند. اطمينان دارم عزيزاني كه از نقاط ديگر كشور و براي اشتغال به تهران آمده‌اند هم از زيستن در اين شهر شلوغ رنج مي‌برند. آنها هم دوست دارند در شهر خودشان شغلي مناسب و مكفي داشته باشند و زندگي آرام و بي‌دغدغه‌اي را تجربه كنند.
كدام آدم عاقلي دوست دارد در شهري كه هوايش آلوده است، ترافيك در آن بيداد مي‌كند و هزار و يك مشكل ديگر دارد، زندگي كند. شايد من بچه تهران نوستالژي اين شهر را داشته باشم و زندگي در جاي ديگر برايم دشوار باشد، ولي نمي‌شود انكار كرد كه زيستن در اين كلانشهر براي همه ساكنانش دشوار شده است؛ هم كساني كه در اين شهر ساكن‌اند و هم عزيزاني كه منزلشان در شهرها و شهرك‌هاي اطراف تهران است و هر روز بايد رنج سفر را متحمل شوند و به رفت و آمد در پايتخت بپردازند. اين‌همه خدمات در حوزه‌هاي مختلف شهري انجام شده و اين‌همه تونل و بزرگراه ساخته شده (كه بدون آنها معلوم نيست چه سرنوشتي در تهران مي‌داشتيم) و هنوز هم اين شهر به‌شدت شلوغ است.
براي رهايي از رنجي كه همه ما ساكنان پايتخت مي‌بريم بايد در شهرستان‌ها امكان اشتغال و فعاليت اقتصادي فراهم كرد. اگر رونق به شهرها بازگردد مطمئن باشيد بخش عمده‌اي از مهاجرت‌ها متوقف مي‌شود و خيلي‌ها هم به شهرهاي خود بازمي‌گردند. آن عزيزي كه از شهري كوچك براي كار به تهران آمده، اگر در زادگاهش شغل مناسب بيابد، يك لحظه در اين شهر نمي‌ماند. اين را
مطمئن باشيد.
- بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون