شعر > مهدی مرادی: مادرت تو را بدون سبد به اروند سپرد

تا ماهي شوي

و هرگز به تنگ كوچك دنيا برنگردي

حالا مادرت دست مي‌كشد روي سر ماهي‌ها

و فاتحه مي‌خواند

براي دسته‌گلي كه عاشقانه

            به آب داده است