به گزارش ايرنا، این پژوهشگر روز یکشنبه گفت: دلیل سرخ شدن آب مهارلو این است که دو نوع میکروارگانیسم که در این دریاچه زندگی می‌کنند در برابر نور شدید و شوری بسیار آب واکنش دفاعی از خود بروز می‌دهند، این میکروارگانیسم‌ها رنگدانه‌هایی از خانواده بتاکاروتن تولید می‌کنند؛ یکی از این رنگدانه‌ها در جلبک تک سلولی دونالی یلا (Donaliella) و دیگری باکتری هالوفیلوم است.
عضو هیات علمی و پژوهشگر مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس ادامه داد: این رنگدانه‌ها باعث می‌شود توان میکروارگانیسم‌ها در استفاده از نور خورشید افزایش یابد و از آن‌ها در برابر پرتوهای خورشید محافظت کند.
زمان‌پور گفت: البته اگر تعداد این ریزجانداران طبیعی باشد مقدار رنگدانه‌های آن‌ها آن اندازه نیست که بر رنگ دریاچه اثر بگذارد اما ورودی مواد مغذی گیاهی مانند فاضلاب انسانی و کود کشاورزی می‌تواند باعث رشد بیش از اندازه‌ی این جانداران شود که این پدیده در دریاها نیز دیده می‌شود و به کشند سرخ معروف است.
پژوهشگر و زیست‌بوم شناس استان فارس گفت: در پدیده کشند سرخ به دلیل رشد بیش از اندازه این دو جاندار، از یک سو لایه‌ای در سطح آب به وجود می‌آید و جلو ورود اکسیژن به آب را می‌گیرد و از سوی دیگر با رها کردن مواد حاصل از متابولیسم خود موجب آسیب به جانداران مهم دیگر دریاچه از جمله آرتمیاها می‌شود.
آرتمیا در دریاچه مهارلو معمولا خوراک فلامینگوها و دیگر پرندگان آبزی است و در ایجاد تعادل چرخه زیستی نقش ایفا می‌کند.
دریاچه مهارلو در فاصله 25 کیلومتری جنوب شرق شیراز دراستان فارس قرار دارد، این دریاچه در فصول گرم سال به خشکی می‌گراید و در فصول پُر باران پُر آب می‌شود و کانونی از زیست پرندگان مهاجر و فلامینگوها را به وجود می‌آورد.