رئیس اتحادیه دارندگان تعمیرگاه و اتوسرویس و توقفگاه و پارکینگ تهران در گفت‌وگو با ايسنا اظهار داشت: شهری به وسعت تهران فقط ۱۰۰ پارکینگ خصوصی دارد و در مجموع شرایط در این شهر به گونه‌ای است که افراد هیچ گونه رغبتی برای ایجاد پارکینگ‌های جدید ندارند.
علیرضا رأسی گفت: داستان پارکینگ‌ها تاکنون بارها و بارها تکرار شده اما برای چندمین بار باید بگوییم که شهری مانند تهران با این وسعت و گستردگی چیزی به نام پارکینگ نداشته و تهران پایتخت بدون پارکینگ است.
وی بیان کرد: شهرداری به عنوان متولی ساخت پارکینگ محسوب می‌شود و تا امروز بخش خصوصی در تهران حدود ۱۰۰ پارکینگ ساخته است اما با توجه به تعداد خودروهایی که در شهری مانند تهران وجود دارد، واقعا ۱۰۰ پارکینگ چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟
رئیس اتحادیه دارندگان تعمیرگاه و اتوسرویس و توقفگاه و پارکینگ تهران ادامه داد: تعرفه‌ای که برای پارکینگ‌ها در نظر گرفته شده، از سال ۱۳۹۴ تاکنون تغییری نکرده است از سوی دیگر این تعرفه منطقی نبوده و هیچ پارکینگی نمی‌تواند با هزینه سه هزار تومانی امورات خود را بچرخاند، در چنین شرایطی واحدها مجبور به تخلف شده و قیمت‌هایی متفاوت را به ناچار اعمال می‌کنند.
عضو هیات مدیره اتاق اصناف همچنین عنوان کرد: طبق قانون هم مصوباتی وجود دارد که اگر افراد ملک خود را در حوزه‌هایی مانند سینما، پمپ بنزین، حمام عمومی و یا پارکینگ مورد استفاده قرار دهند، بعدها برای تغییر کاربری آن لازم است رقمی بسیار بالا را به عنوان هزینه تغییر کاربری پرداخت کنند. در چنین شرایطی اگر همچنان فردی حاضر باشد ملک خود را به پارکینگ اختصاص دهد، ما حتی حاضریم دست او را ببوسیم. اما سال‌هاست که کسی برای دریافت جوازهای راه‌اندازی پارکینگ اقدام نمی‌کند.
رأسی با بیان اینکه اکنون داستان پارکینگ‌ها داستانی بسیار غم‌انگیز است، اظهار کرد: شهرداری به عنوان نهادی که متولی ساخت پارکینگ در شهر به شمار می‌رود، اما همه می‌دانیم که تعداد پارکینگ‌ها در شهری مانند تهران به هیچ عنوان جوابگوی نیاز مردم و تعداد اتومبیل‌هایی که در شهر وجود دارد، نیست.
وی همچنین یادآور شد: پاركينگ‌داران حتي بايد عوارض پسماند نیز پرداخت كنند در حالی که واقعا شاید این واحدها چنین استفاده‌ای نداشته‌اند بر همین اساس در مجموع شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که پارکینگ‌داران مجبور می‌شوند به جای هزینه سه هزار تومانی رقمی حدود ۱۰ هزار تومان را مطالبه کنند اما در شرایطی که قیمت‌گذاری منطقی نباشد واقعا چگونه می‌توان جلوی این موضوع را گرفت؟! آیا اصلا می‌توان یک ملک با متراژ هزار تا دو هزار متر را صرف ساخت پارکینگ کرد و برای هر ماشین شبانه‌روزی ۳ هزار تومان دریافت کرد؟
رأسی به داستان قیمت‌گذاری پارکینگ‌ها نیز اشاره کرد و گفت: شنیده‌ام که جایی مانند فرودگاه مهرآباد برای یک روز نگهداری ماشین در فرودگاه هزینه‌ای معادل ۲۵۰۰۰ تومان دریافت می‌کند و توجیه برای دریافت چنین مبلغ بالایی آن است که با این هزینه برای مردم مقرون به صرفه نخواهد بود که خودروی خود را در پارکینگ بگذارند و به همین دلیل از آوردن خودرو صرف نظر می‌کنند با این وجود پارکینگ‌های درون شهر موظفند هزینه‌ای بین سه تا چهار هزار و ۵۰۰ تومان دریافت کنند که واقعا این قیمت منطقی نیست.
وی در پایان گفت: اکنون قیمت یک شبانه‌روز نگهداری ماشین در یک پارکینگ مسقف ۴۰۰۰ تومان ،غیر مسقف ۳۵۰۰ تومان و پارکینگی که در محدوده طرح تر افیک باشد حدود ۴۵۰۰ تومان تعریف شده است. ما انتظار داریم که این تعرفه واقعی شده و به ۱۰ هزار تومان برسد اما زمانی که پیشنهاد خود را به اتاق اصناف می‌بریم این هزینه تا ۸۰۰۰ تومان کاهش پیدا می‌کند و زمانی که پیشنهاد ۸۰۰۰ تومان به وزارت صنعت و معدن می‌رسد، ۶۰۰۰ تومان شده و وقتی به سازمان حمایت از مصرف‌کننده ارجاع می‌شود، در نهایت ۳۰۰۰ تومان اعلام می‌شود. در چنین شرایطی واقعا چگونه می‌توان از واحدهای مختلف صنف انتظار داشت که ملک و سرمایه خود را در این راه صرف کر ده و حتی هزینه‌های ابتدایی خود را هم نتوانند از طریق کارشان جبران کنند؟