به گزارش همشهري، رومرو كه او را پدر سينماي زامبي هم نام نهاده‌اند، در 1968 با «شب مردگان زنده» انقلابي در گونه وحشت به‌پا كرد. گفته مي‌شود او يكشنبه گذشته در تختخواب درحالي‌كه به موسيقي محبوب تمام عمر خود يعني «مرد آرام» گوش سپرده بود، به خواب ابدي رفت. سوران و تينا همسر رومرو هنگام مرگ او بر بالاي سرش حاضر بودند و از نزديك مبارزه كوتاه و ستيزه‌جويانه اما بي‌حاصل او را با سرطان به‌چشم ديدند.
رومرو فيلم سياه و سفيد شب مردگان زنده را با الهام‌گرفتن از رمان «من افسانه هستم» ريچارد ماتسن با 114هزار دلار پول دوستان و همراهانش در پنسيلوانيا ساخت و كمتر كسي تصور مي‌كرد اين پروژه كم‌هزينه حتي بتواند هزينه توليد را برگرداند اما فيلم در كمال شگفتي 30ميليون دلار فروخت و در گذر زمان به جايگاه يك كالت كلاسيك رسيد. شب مردگان زنده داستان مردمي است كه طعمه مردگان زنده‌شده گورستاني دورافتاده مي‌شوند.
رومرو كه در اوايل 1940 از پدري كوبايي و مادري اهل ليتواني در نيويورك به دنيا آمده بود، پس از دانش‌آموختگي از كارنگي ملون در پيتسبرگ شروع به ساختن فيلم‌هاي كوتاه و تبليغاتي كرد. او بعد از موفقيت شب مردگان زنده چند فيلم ديگر ساخت كه چندان ديده نشدند اما حدود يك دهه بعد دوباره با «سحرگاه مردگان» به دنياي زامبي‌ها بازگشت. هزينه توليد فيلم 500هزار دلار بود كه بيش از 55ميليون دلار در دنيا فروخت و زمينه‌ساز توليد «روز مردگان» در 1985 شد.
گرچه چند فيلم ديگر با موضوعي جز زامبي‌ها در كارنامه رومرو ديده مي‌شود اما او عمده شهرت خود را مديون اين مجموعه ترسناك است. فيلمساز آمريكايي پس از توليد نسخه بازسازي شب مردگان زنده در مقام تهيه‌كننده و بازنويس فيلمنامه، نقشي كوتاه در فيلم برنده اسكار «سكوت بره‌ها» به كارگرداني جاناتان دمي بازي كرد و در 2005روي صندلي كارگرداني «سرزمين مردگان»، چهارمين فيلم از مجموعه زامبي نشست.
«خاطرات مردگان» در 2007 و «زنده ماندن مردگان» در 2010 ديگر فيلم‌هاي رومرو در مقام كارگردان بودند. استفن كينگ كه او هم جزو بزرگان ادبيات و سينماي وحشت است، در پيامي با تسليت گفتن مرگ رومرو نوشت: جورج، دنيا ديگر كسي مثل تو نخواهد داشت.