به گزارش خبرنگار هفتهنامهي دوچرخه، عليرضا حاجیانزاده، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درمراسم رونمایی 31 کتابخانهي سیار در کانون دربارهي اهمیت کتابخوانی ميگويد:
«کتابخوانی از محورهای اصلی کانون است و اگر در این زمینه خوب کار کنیم، زیرساخت فرهنگ و تمدن جامعه را پایهریزی کردهایم. جامعهي متفکر و کتابخوان، میتواند آیندهاش را درست رقم بزند.»
او دربارهی کتابخانههای سیار در کشور ميگويد: «مربیان متخصص در کتابخانههاي سیار کشور در اشاعهي کتابخوانی بسیار مؤثرند. با علم به اهمیت کتابخوانی، به سراغ روستاها رفتیم و آن را در اولویت قرار دادیم، چون در حاشیهي شهرها و مناطق محروم، کودکان و نوجوانان بيشتر با آسیبهای اجتماعی و فرهنگی مواجه هستند و کتابخوانی باعث امنیت فرهنگی در کنار امنیت اجتماعی میشود.»
حاجیان زاده با اشاره به اینکه در روستاها کودکان خلاق و بااستعدادی هستند، ميگويد: «اگر شرایط برابر ایجاد نکنیم محرومیت فرهنگی ایجاد کردهایم. طبق آمار مناطق روستايي حدود یکسوم جمعيت کشور را در خود دارند.»
به گفتهي مدیر عامل کانون کتابخانههای سیار «علاوه بر امانت کتاب، به بسیاری از فعالیتهای دیگر مثل نمایش فیلم، قصهگویی، کاردستی، بازی و اردوها و مسابقههاي فرهنگی نيز ميپردازند.»
او دربارهي تعداد کتابخانههای سیار ميگويد: «در افق سال 1404 افزایش شمار کتابخانههاي سیار را تا 500 كتابخانه پیشبینی کردهایم و این اتفاق بزرگی است. در برنامهمان هست که خیرین را جذب کنیم و «مجمع خیرین کودک و نوجوان» را تشکیل دهیم.»
محمدرضا واعظمهدوی، معاون توسعهي امور آموزشی و فرهنگی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، نيز در اين مراسم ميگويد: «امروزه 170 واحد سیار روستایی داریم و تقاضای من این است که 100 واحد شهری براي نقاط حاشيهي شهرها هم اضافه کنیم و ما در سازمان، این طرح را پشتيباني میکنیم.»
محمدرضا پویا، مربی کتابخانهي سیار روستايی نطنز (اصفهان) 28 سال است كه مربي کانون است. او دربارهي شغلش ميگويد: «ما همان فعالیتهای داخل شهر را وارد روستاها کردهایم. علاوه بر امانت کتاب، نمایش فیلم از فعالیتهایمان است که واقعاً بچهها به آن نیاز دارند. خلاصهنویسی که در حال فراموشی است، همچنان در روستاها زنده است. ما 40مورد کاردستی با وسایلی که در روستاها وجود دارند انجام می دهیم، مثل کاغذ و تا، تخم درخت کاج و برگ درخت.»
او دربارهی محل فعالیت کتابخانه سیار توضیح ميدهد: «مکان خاصی برای فعالیت در روستاها نداریم، زیر سایهی درختها و اگر مدرسه و مسجد باز باشد، آنجا دورهم جمع میشویم. از قبل هم مشخص کردهایم در طول سال چه روز و ساعتی پیششان میرویم، بهخاطر همین بچهها از قبل منتظر ما هستند.»