براساس گزارش ساينس، تارهاي اين نخ كه توئيسترون نام دارد تاكنون در آزمايش‌ها عملكرد خوبي از خود نشان داده‌اند، و روزي مي‌توانند به ذخيره‌كننده‌هاي انرژي تبديل شوند كه تمامي انرژي پيرامون انسان، بدن انسان، مبلمان اطراف و يا محيطي وسيع‌تر از آن را نيز ذخيره سازد.
ايده بهره‌برداري از ريزانرژي‌هاي موجود در دما، امواج راديويي يا حركات و تحركاتي كه اطراف و درون انسان وجود دارند ايده‌اي جديد نيست، اما تاكنون و تا پيش از ابداع اين نخ توسط دانشمندان دانشگاه تگزاس، پيشرفت چنداني در اين زمينه انجام نگرفته بود.
مكانيزم اين نخ بسيار ساده‌است: شبكه‌اي از اتم‌هاي كربني به شكل لوله‌هايي 10 هزار برابر باريكتر از تار موي انسان درآمده‌اند و تارهاي پايه اين رشته نخ را ايجاد كرده‌اند. دسته‌‌اي از اين تارهاي كربني به يكديگر بافته و تابانده مي شوند تا به رشته‌اي انعطاف‌پذير تبديل شوند.
زماني كه اين نخ درون محلولي الكتروليتي غلطانده شود، محلولي به سادگي آب و نمك، هرتغييري در شكل نخ مي‌تواند نانولوله‌هاي كربني را حركت داده و با تغيير بارهاي آنها ولتاژ ايجاد كند. به گفته محققان اين نخ‌ها درواقع نوعي ابرخازن به شمار مي‌روند.
انرژي ايجاد شده به واسطه كش آمدن اين نخ‌ها به نسبت ضخامت آن بسيار قابل توجه است. اين نخ مي‌تواند جسمي به وزن يك كيلوگرم را با سرعت 30 بار در ثانيه به نوسان درآورده و 250 وات انرژي توليد كند، برقي كه مي‌توان با كمك آن يك رايانه روميزي يا يك گرمكن برقي را روشن كرد. اين شيوه توليد برق مي‌تواند دسترسي به منبع انرژي را در مكان‌هايي كه دسترسي يا استفاده از ديگر منابع پاك انرژي ممكن نيست، ساده‌تر سازد.
محققان با بافت اين نخ به هم و توليد يك بلوز دريافتند حتي با نفس كشيدن معمولي نيز مي‌توان انرژي ذخيره‌كرد. همچنين به كمك اين نخ‌ها مي‌توان از امواج درياها، باد يا هر منبع حركتي ديگري به راحتي انرژي توليد كرد.