براساس گزارش بيزينس اينسايدر، هربار كه اين صفحه‌ها به يكديگر سائيده شده يا روي يكديگر فشار مي‌آورند، زلزله رخ مي‌دهد. مكزيكو‌سيتي كه در گذشته بستر يك درياچه بوده‌است نيز از خاكي به شدت نرم برخوردار است كه به نوعي تشديد كننده لرزه‌هاي ناشي از زلزله است و همين باعث مي‌شود زلزله‌هاي كوچك نيز در اين شهر بزرگ به نظر بيايند.
روز 19 سپتامبر 2017 زلزله‌اي مرگبار در مرز ميان دو صفحه كوكوس و آمريكاي شمالي رخ داد زيرا جنوبي‌ترين صفحه به زير صفحه شمالي‌تر لغزيد. اين لرزه 7.1 ريشتري كمتر از دو هفته پس از زلزله‌اي 8.1 ريشتري در همين منطقه رخ‌داد و البته 32 سال پيش نيز زلزله‌اي با شدتي مشابه در اين منطقه جان 9500 نفر را گرفته‌بود.
مكزيك يكي از زلزله‌خيزترين كشورهاي جهان به شمار مي‌رود. طي يك قرن گذشته اين كشور شاهد 19 زلزله در محدوده 249 كيلومتري كانون زلزله اخير بوده‌است. اين زلزله‌ها تنها خطر محلي محسوب نمي‌شوند زيرا باعث آغاز زنجيره‌اي از فوران‌هاي آتشفشاني در منطقه مي‌شوند.
در جنوب كانون زلزله اخير دو آتشفشان ال چيكون و كوليما واقع شده‌اند كه به ترتيب در سال‌هاي 1982 و 2005 فوران كرده‌اند. دو آتشفشان فعال ديگر در جنوب شرق مكزيكو‌سيتي وجود دارند: پوپوكاتپتي و ايستاسياتل كه آتشفشان دوم درسال 2010 فوران كرده‌است.
تقريبا تمامي شهر مكزيكو سيتي روي بستر درياچه‌اي قديمي بنا شده‌است كه خاك نرم آن مي‌تواند شدت عوارض زلزله را تشديد افزايش دهد. براساس مقاله‌اي كه كمي پس از زلزله 1985 منتشر شد، شدت زلزله در مناطق نزديك به كانون زلزله كه خاكي نرمتر داشت، 500 برابر تشديد شده‌بود.
از اين رو مكزيك اقداماتي را در زمينه مديريت خطر زلزله‌هاي آينده اجرا كرده‌است،براي مثال استانداردهاي ساختمان‌سازي در پايتخت را تغيير داده و سيستم هشدار زودهنگام زلزله راه‌اندازي كرده‌است،با اين‌همه بسياري از بخش‌هاي كشور مكزيك همچنان از كمبود زيرساختارهاي ايمن در عذابند.