برف بي‌صداي صبح سرد بي‌قصيده را
از برم
تو ولي
آن نگاه روشنت
آسمان گندمين چشم‌هاي پرغمت
پيش از اين
-كه شبنمي لب سحر-
چكيده است
بلبلي كه صبح تر، كنار شب
ز شاخه‌اي پريده است
نيكو كريمي
از دماوند
تصويرگري: ياسمين بابازاده، 16ساله از تهران
- شعر
اي نانوشته‌ترين شعر جهان
چگونه فکر کنم نيستي؟
وقتي شعرهايم
بوي تو را مي‌دهند!
فرشته محمودنژاد
17ساله از اسلامشهر
- چاي تنهايي
تو نيستي
و من
باز هم دو فنجان چاي ريخته‌ام
پرستو فيضي
16ساله از همدان
- بهار
هرلحظه براي من
بهار نزديک است
مادرم
هميشه در همين حوالي است...
سايه برين
17ساله از تهران
عكس: حنانه هراتي، 13ساله از تهران
- دلتنگي
ابر
سر بر شانه‌ي خورشيد گذاشت
هاي هاي گريست...
از غصه موهاي درخت ريخت
تابستان رفته بود
فاطمه آقايي
از قم
- دم
تمام هوا مال تو
نفس بكش
دم... بازدم
من هواي بي‌تو را چه كنم؟
غم... بازغم...
بهنام عبداللهي
16ساله از تبريز