براساس گزارش نيواطلس، نتايج مطالعه‌اي جديد نشان مي‌دهد سرعت باد در سطح اقيانوس‌ها مي‌تواند به توربين‌هاي بادي درون دريا امكان توليد انرژي بسيار بيشتر از توربين‌هاي زميني دهد و اقيانوس اطلس شمالي به صورت ويژه و در قالب نظري از توانايي توليد برق مورد نياز كل بشر برخوردار است، البته اگر نيروگاه بادي در دل آن ايجاد شود.
آمريكا در زمينه بهره‌برداري از انرژي باد از اروپا و بريتانيا بسيار عقب‌تر است. درحال حاضر بزرگترين نيروگاه بادي دريايي جهان در اروپا و بريتانيا قرار دارند: نيروگاه London Array و نيروگاه بادي جميني در هلند.
اما آمريكا در تلاش است در اين رقابت برنده شود، از اين رو اولين مجتمع بادي خود را سال گذشته در آب‌هاي ساحل رودآيلند تاسيس كرد و در صورتي كه پروژه بادي تريدنت به خوبي پيش رود،به زودي عنوان بزرگترين نيروگاه بادي جهان را به دست خواهد آورد.
از ويژگي‌هاي ايجاد نيروگاه بادي در ميان دريا،علاوه بر حفظ امنيت جاني پرندگان و كاهش مزاحمت براي انسان‌ها، اين است كه سرعت باد در ميان دريا بالاتر است و اين به آن معني است كه كه انرژي بادي كه در ميان دريا مي‌وزد پنج برابر بيشتر از انرژي بادي است كه روي خشكي مي‌وزد. اما امكان تبديل اين حجم انرژي به برق خود پرسشي است كه بايد مورد بررسي قرار گيرد.
محققان موسسه علمي كارنگي براي يافتن پاسخ اين پرسش از مدل‌هاي رايانه‌اي براي مقايسه خروجي برق نيروگاه‌هاي بادي موجود در كانزاس با خروجي نيروگاه فرضي بزرگي در ميان اقيانوس اطلس شمالي استفاده كردند. براساس نتايج به دست آمده، توربين‌هاي نصب شده در ميان اقيانوس مي‌توانند سه برابر توربين‌هاي زميني برق توليد كنند.
مكانيزمي كه در پس اين فرايند قرار دارد حاصل تفاوت وضعيت اتمسفري در دريا و خشكي است. در سطح دريا،بادهاي سريع به سطح آب نزديك‌ترند درحالي كه ارتفاع اين باد‌ها در سطح خشكي بيشتر مي‌شود. دانشمندان دريافته‌اند نيروگاه بادي غول‌پيكر دريايي مي‌تواند حجم بيشتري از باد جاري در اتمسفر را مورد استفاده قرار دهد درحالي كه توربين‌هاي خشكي به منابع بادي نزديك به سطح زمين محدود هستند.
محققان همچنين دريافتند اين توانايي متناسب با فصل متغيير است. براي مثال در فصل تابستان چنين نيروگاهي مي‌تواند برق مورد نياز كل آمريكا و اروپا را تامين كند و در فصل زمستان، اين نيروگاه توانايي تامين برق كل جهان را خواهد داشت.