به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، ساندرا اسپانير كه استاد انگليسي و دبير پروژه نامه‌هاي همينگوي است، دفترچه را ماه مي گذشته ديد و همان‌جا فهميد كه آنچه نويسنده نامدار نوشته، اصلا سفرنامه نيست. از آنجا كه آن سفر اروپايي اساسا انجام نشد، مي‌توان دريافت نوشته همينگوي داستاني است كه خود او خلق كرده و به عنوان متني در آن سن و سال، نشانه‌هايي از دوران اوج خالق «پيرمرد و دريا» در خود دارد.
اگر قائل به اين باشيم كه نشانه‌هاي نبوغ از همان دوران كودكي در انسان پديدار مي‌شود، نوشته همينگوي در 10 سالگي شاهدي است بر اين مدعا. دست‌كم چند چهره و هنرمند ديگر هستند كه از كودكي آغاز و در بزرگسالي برخي از بزرگ‌ترين آثار هنري دوران خود را خلق كردند.
جين آوستين
نويسنده انگليسي قرن‌هاي 18 و 19 كه بيشتر به واسطه شش رمان برجسته خود از جمله «حس و حساسيت»، «غرور و تعصب» و «اِما» شناخته مي‌شود، نخستين بار در سنين 11 يا 12 سالگي بود كه نوشتن داستان‌هاي كوتاه و شعر را آغاز كرد. پروفسور كاترين ساترلند درباره شيوه نگارش آوستين چنين مي‌گويد: «جست‌وجو در ميان نوشته‌هاي ابتدايي نشان مي‌دهد چگونه داشتن نگاه انتقادي از دوران كودكي به شخصيت آوستين در بزرگسالي شكل داده است.» نويسنده انگليسي كه در 1775 در همپشاير به دنيا آمده بود، در 36 سالگي با «حس و حساسيت» به جرگه نويسندگان پيوست و در 41 سالگي از دنيا رفت.
موتسارت
وولفگانگ آمادئوس موتسارت از سنين چهار يا پنج سالگي آهنگسازي را آغاز كرد و قطعه‌هايي را كه مي‌ساخت، پدرش روي كاغذ مي‌آورد. او سمفوني شماره يك خود را در هشت سالگي خلق كرد و وقتي در 35 سالگي از دنيا رفت، برخي از مهم‌ترين آثار تاريخ موسيقي كلاسيك را براي آيندگان به يادگار گذاشته بود.
ويرجينيا وولف
شماره 22 هايد پارك گيت در لندن خانه دوران كودكي ويرجينيا (بعدها وولف)، ونسا (بعدها بل) و برادرشان توبي استفن و دفتر سردبيري هايد پارك گيت نيوز بود؛ نشريه‌اي خانوادگي كه آن سه همراه هم راه انداختند. اين نشريه از 1891 (10 سالگي ويرجينيا) تا 1895 منتشر مي‌شد و مي‌توان در ميان مطالب آن نشانه‌هايي در رمان‌هاي آينده او ديد. هرمياني لي، نويسنده زندگينامه وولف مي‌نويسد: «اگر كسي نشريه خانوادگي استفن‌ها را ورق بزند، در آن نشانه‌هايي آشكار از يكي از بزرگ‌ترين خاطره‌نويسان دنيا را مي‌بيند.» وولف كه سال 1941 در 59 سالگي درگذشت، خالق «خانم دالووي» و «اتاقي از آن خود» است.
پيكاسو
يكي از نخستين نقاشي‌هاي پابلو پيكاسو از مجسمه هركول بود كه به پدرش تعلق داشت. او در همان 9 سالگي با پررويي ادعا كرده بود: «من هرگز نقاشي‌هاي كودكانه نمي‌كشم؛ هرگز!» از دوران كودكي نقاش نامدار اسپانيايي چند نقاشي ديگر باقي مانده كه نشان مي‌دهد او از همان زمان هم چيزي كم از يك نابغه خردسال نداشته است. اين نظر جان ريچاردسن در زندگينامه‌اي است كه از پيكاسو نوشته است. با اينكه نقاشي‌هاي كودكانه صرفا به درد آويزان كردن در اتاق كودك مي‌خورد اما بهترين متن براي مطالعه منتقدان در آينده است. پيكاسو در 1973 در 91 سالگي در فرانسه از دنيا رفت.