در شهرهاي بزرگ كه نمي‌شود آن‌طوري كه دوست داريم از زيبايي‌هاي پاييز لذت ببريم، پس بايد برويم جايي را پيدا كنيم؛ جايي مثل منطقه‌ي تالش و جاده‌ي سرشار از زيبايي اسالم به خلخال.
شهرستان تالش نام خود را از نام قوم تالش گرفته كه به استناد منابع و شواهد، بازمانده‌ي اقوام کادوس باستان و از همسايگان ديرين قوم گيل بوده‌اند.
اين شهرستان از غرب به استان اردبيل، از شمال به آستارا و از جنوب به رضوان‌شهر و ماسال و از شرق به درياي خزر و انزلي محدودشده و پر از مكان‌هاي باستاني، تاريخي و طبيعي است.
ييلاق‌هاي آق اولر و مريان، ريك، سوباتان، ارده، قلعه‌ي ليسار معروف به دژ سلسال، کاخ ييلاقي نصراله‌خان سردار امجد در آق اولر و مريان، پارک جنگلي گيسوم، پارک ساحلي و جنگلي چوبر پارک جنگلي سياهداران، سورتمهي ريلي، آبشار ويسادار پره‌سر، آبشار زمرد، آبشار لوشکي‌لمير و... از ديدني‌هاي اين منطقه به‌شمار مي‌آيند.
تالش/ عكس: زنده‌ياد نيكول فريدني، آرشيو عكس روزنامه‌ي همشهري
آسمان آبي، رودخانه‌ها و آبشارهاي پرآب، زمين‌هاي سرسبز، كوه‌هاي بلند، جنگل‌هاي زيبا... همه‌چيز در تالش شبيه كارت‌پستال است و از بهترين مكان‌ها براي علاقه‌مندان به عكاسي است.
سورتمهي تالش/ عكس: علي‌رضا لطفي‌زاد، سايت مريان‌خبر
سورتمهي ريلي تالش، چندسالي است كه در منطقه‌ي پارك‌جنگلي سياهداران افتتاح شده و جذابيت اين كوه زيبا را بيش‌تر كرده است. اين سورتمهي ريلي با همكاري شركت «ويگاند آلمان» به طول 1055 متر ساخته شده و همه‌ي فصل‌هاي سال حتي در باران و سرما فعال است.
عكس: سايت شمال‌نيوز
استان گيلان، مركز غذاهاي خوش‌مزه است و حتماً شما هم بسياري از غذاهاي گيلاني مثل باقلاقاتق، ميرزا قاسمي، ترشي‌تره، اناربيج، خورشت آلومسما، شش‌انداز، خوراك واويشكا و... را خورده‌ايد و دوست داريد.
اما اگر به تالش سفر كرديد خوب است بدانيد تالشي‌ها خوراكي‌هاي مخصوص خودشان را هم دارند كه كم‌تر شناخته شده‌اند، مثل ووزه دلهَ (بادمجان توپر)، انار دون، ووزه کوکو (کوکوي گردو)، پنديرَه ويسوج (پنير سرخ‌کرده)، سوجا ديلَه (ساج ايچي)، دوآش (آش دوغ) و نان‌هاي خوش‌مزه‌اي مثل نان‌زري، شَکَرنون، زِرَنه‌نون، آرزِنا نون (نان ذرت)، كومبَه (نوعي نان) و تَه‌نون (نان سنگي).
عكس: محمدرضا يوسفي، خبرگزاري مهر