در گزارش سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد(یونسکو) آمده است که خبرنگاران در خطرند و در کشورهای مختلف جهان ربوده، دستگیر و شکنجه می‌شوند.
یونسکو این آمار را در ارتباط با روز جهانی "پایان مصونیت عاملان جرم و جنایت علیه گزارشگران" (دوم نوامبر) منتشر کرده است.
در آمار منتشرشده از طرف یونسکو آمده است که تنها در سال گذشته میلادی (۲۰۱۶) ۱۰۲ خبرنگار در جهان کشته شده‌اند.
بر اساس این آمار، افغانستان و مکزیک خطرناک‌ترین کشورها برای خبرنگاران در سال گذشته میلادی بوده‌اند. در هر یک از این دو کشور ۱۳ خبرنگار کشته شده‌اند. پس از افغانستان و مکزیک یمن با ۱۱ مورد، عراق با ۹ مورد و سوریه با ۸ مورد در بالاي اين فهرست قرار گرفته‌اند.
آخرین مورد کشته شدن یک خبرنگار که با اعتراض‌های جهانی نیز مواجه شد، مرگ دافنه کاروآنا گالیتسیا، خبرنگار افشاگر مالتی بود که در پی انفجار بمبی که زیر خودروی او تعبیه شده بود، جان باخت. پسر این روزنامه‌نگار دولت مالت را به دست داشتن در قتل مادرش متهم کرده است.
به گزارش ایسنا،یونسکو اعلام کرده تنها ۱۰ درصد از پرونده‌های مربوط به مرگ خبرنگاران از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ به نتيجه رسیده و مجرم یا مجرمان این پرونده‌ها شناخته شده‌اند.
در آمار یونسکو همچنین آمده است که در سال گذشته میلادی ۹۴درصد قربانیان خبرنگاران محلی بوده‌اند.
به گزارش دویچه وله، ولفگانگ شولتس، عضو هیأت مدیره کمیسیون یونسکو در آلمان در این باره گفت: قتل خبرنگاران، دستگیری خودسرانه آنها، شکنجه، ارعاب و پیگرد آنها باید متوقف شود و خلافکاران در دادگاه به سزای اعمال خود برسند.
عضو هیأت مدیره کمیسیون یونسکو در ادامه اظهار کرد که تنها 10 درصد از عاملان قتل خبرنگاران شناخته و محکوم می‌شوند و این رقم بسیار کم است. تنها با مطبوعات آزاد می‌توان افکار عمومی را بازتاب داد.
سازمان یونسکو همچنین به افزایش موردهای ربوده شدن، دستگیری و شکنجه خبرنگاران اشاره کرده و بر این نظر است که این موردها به خصوص در کشورهای عربی افزایش یافته است.
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۴ بعد از تلاش‌های سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق روزنامه‌نگاران، روزی را برای پررنگ‌کردن جرم و جنایت علیه گزارشگران رسانه‌ای وارد تقویم رسمی خود کرد.
دلیل انتخاب تاریخ ۲ نوامبر (11 آبان) این است که در چنین روزی دو گزارشگر رادیو فرانسه هنگام انجام وظایف حرفه‌ای خود در کشور مالی کشته شدند اما عاملان قتل آنها همچون بسیاری از جنایت‌های دیگر علیه اهالی رسانه، هرگز بازخواست و مجازات نشدند.